Hugmynd sem má útfæra svo miklu betur

Ýmislegt getur valdið streitu í daglegu amstri og margir hafa þörf á að fá útrás með einum eða öðrum hætti, segir í frétt á vef Ríkisútvarpsins. Nú er hægt að leigja sér tíma í herbergi þar sem má brjóta allt og bramla.

Þeir sem hætta sér inn í „herbergi reiðinnar“, eins og það er kallað, þurfa að klæða sig í hlífðarfatnað og greiða staðlað tímagjald. Þeir fá svo 5-25 mínútur til að fara á límingunum og skeyta skapi sínu á innanstokksmunum.

Mér finnst þó enn eitthvað vanta í þetta dæmi. Það ætti endilega að prófa að setja kéllingu þarna inn og leyfa körlum að berja hana (má bæta við konum og herbergjum eftir því sem eftirspurn eykst). Það er jú staðreynd að karlar þurfa að fá útrás — og ekki bara á innanstokksmunum. Þetta myndi eflaust draga mjög úr heimilisofbeldi, því eins og allir vita er fordæmi fyrir því með vændið: karlar svoleiðis snarhætta að misbjóða konum kynferðislega og nauðga þeim ef þeir fá bara nógu mikið að ríða ókunnugum (ó) viljugum konum sundur og saman.*

Það er samt hætt við að einhverjar feministakerlingar myndu setja útá þetta því þær yrðu auðvitað abbó yfir að karlinn sé hættur að dangla í þær, en eins og allir vita þá fíla kéllingar að láta dangla svoldið í sig.

Það hlýtur að vera markaður fyrir þetta hér á landi. Bara spurning um að bretta upp ermarnar og kýla á það.

___
* Það yrðu auðvitað fyrst og fremst mjög viljugar konur sem létu berja sig, nóg af þeim til, en það er engum að kenna ef einhverjar óviljugar slæðast með og ekki hægt að ætlast til að karlar slaki á kröfu sinni um að fá að berja kéllingar bara útaf þvíað einhverjir (aðrir) vondir menn neyði konur til að láta berja sig. Svo verður afogtil fenginn hjúkka á staðinn til að marblettamæla og sauma dýpstu sárin og ef beinbrotin eru ekki of djúp fær barsmíðaseljan heilbrigðisvottorð og þá eru allir kátir.

Þetta var þá kvenmannsverk eftir alltsaman

Þó ég sé enginn aðdáandi Þjóðkirkjunnar umfram aðrar kirkjur og sé í raun slétt sama hver biskupast þar, þá eru það auðvitað talsverð tíðindi að kona hafi verið kjörin biskup.

Enda þótt það hafi verið sögulegt að kjósa konu sem forseta og að kona hafi orðið forsætisráðherra þá eru þau embætti splúnkuný miðað við biskupsembættið á Íslandi. Fyrsti biskupinn tók við embætti árið 1056, eins og sjá má á listanum (sem ég stal af Silfri Egils, sem hann fékk líklega á Wikipediu). Embætti biskups er því 956 ára gamalt en fyrst núna verður kona biskup.

1056–1080 → Ísleifur Gissurarson
1082–1118 → Gissur Ísleifsson
1118–1133 → Þorlákur Runólfsson
1134–1148 → Magnús Einarsson
1152–1176 → Klængur Þorsteinsson
1178–1193 → Þorlákur helgi Þórhallsson
1195–1211 → Páll Jónsson
1216–1237 → Magnús Gissurarson
1238–1268 → Sigvarður Þéttmarsson (norskur)
1269–1298 → Árni Þorláksson
1304–1320 → Árni Helgason
1321 → Grímur Skútuson (norskur)
1322–1339 → Jón Halldórsson (norskur)
1339–1341 → Jón Indriðason (norskur)
1343–1348 → Jón Sigurðsson
1350–1360 → Gyrðir Ívarsson (norskur)
1362–1364 → Þórarinn Sigurðsson (norskur)
1365–1381 → Oddgeir Þorsteinsson (norskur)
1382–1391 → Mikael (danskur)
1391–1405 → Vilchin Hinriksson (danskur)
1406–1413 → Jón (danskur)
1413–1425 → Árni mildi Ólafsson
1426–1433 → Jón Gerreksson (danskur)
1435–1437 → Jón Vilhjálmsson Craxton (enskur; áður Hólabiskup)
1437–1447 → Godswin Comhaer (hollenskur)
1448–1462 → Marcellus (þýskur; kom aldrei til landsins)
1462–1465 → Jón Stefánsson Krabbe (danskur)
1466–1475 → Sveinn spaki Pétursson
1477–1490 → Magnús Eyjólfsson
1491–1518 → Stefán Jónsson
1521–1540 → Ögmundur Pálsson
1540 → Sigmundur Eyjólfsson
1540–1548 → Gissur Einarsson
1549–1557 → Marteinn Einarsson
1558–1587 → Gísli Jónsson
1589–1630 → Oddur Einarsson
1632–1638 → Gísli Oddsson
1639–1674 → Brynjólfur Sveinsson
1674–1697 → Þórður Þorláksson
1698–1720 → Jón Vídalín
1722–1743 → Jón Árnason
1744–1745 → Ludvig Harboe (danskur)
1747–1753 → Ólafur Gíslason
1754–1785 → Finnur Jónsson
1777–1796 → Hannes Finnsson
1797–1801 → Geir Vídalín (sat í Reykjavík)
1801–1823 → Geir Vídalín
1824–1845 → Steingrímur Jónsson
1846–1866 → Helgi G. Thordersen
1866–1889 → Pétur Pétursson
1889–1908 → Hallgrímur Sveinsson
1908–1916 → Þórhallur Bjarnason
1917–1939 → Jón Helgason
1939–1953 → Sigurgeir Sigurðsson
1953–1959 → Ásmundur Guðmundsson
1959–1981 → Sigurbjörn Einarsson
1981–1989 → Pétur Sigurgeirsson
1989–1997 → Ólafur Skúlason
1998– 2012 → Karl Sigurbjörnsson
2012 → Agnes Sigurðardóttir

Það er samt hætt við að einhverjir líti þessa framhleypni konunnar hornauga og vorkenni Karli að þurfa að láta henni embættið eftir. Öðrum verður kannski hugsað til ljóðsins góða eftir Jórunni Sörensen.

Hef ég þá unnið kvenmannsverk
alla ævi
sagði presturinn
örvilnaður
þegar hann kvaddi söfnuðinn
og kona
sótti um brauðið

Vinstri stjórnin sem hrakti fólk úr landi og áfangastaðir þess

„Um það bil jafnmargir Íslendingar fluttu árlega til Danmerkur á árunum 2001 til 2009 eins og til Noregs síðustu þrjú árin.“ Þetta kom fram á ráðstefnu þar sem kynntar voru niðurstöður rannsókna á íslensku þjóðfélagi. Magnfríður Júlíusdóttir landfræðingur segir að fleiri hafi flust til Danmerkur á hverju einasta ári frá 2001 til 2009 - en úr því hefur dregið síðan - og þá hafi líka fleiri konur farið. Nú er aðallega talað um að karlar, iðnaðarmenn á miðjum aldri, séu að flytjast af landi brott í stórum stíl.

Ég kannast við einn karlmann, iðnaðarmann í yngri kantinum, sem hefur selt (eða leigt) íbúð sína og flust til Noregs. En ég þekki tvær fjölskyldur sem fóru til Flórida um páskana eins og þær gerðu í fyrra. Ég þekki líka fólk sem fer í golfferðir, skíðaferðir og ein hjón sem hafa farið í siglingu á skemmtiferðaskipi. Svona fyrir utan það fólk sem hefur skellt sér í sólarlandaferðir og borgarferðir. Ég skrapp til New York í síðustu viku, er setning sem ég hef heyrt oftar en einu sinni undanfarna mánuði.

Þau ferðalög teljast þó ekki með þegar talað er um hinn mikla fólksflótta sem hér á að hafa skollið á í kjölfarið á því að Jóhanna og Steingrímur tóku við stjórnartaumunum (en margir tala eins og hér hafi ekki orðið neitt hrun hvað þá að það sé neinum að kenna, síst Sjálfstæðisflokknum, Davíð Oddssyni eða Geir sem var krossfestur í gær). Reyndar hefur Kolbeinn Stefánsson félagsfræðingur skrifað um þennan fólksflótta og kallaði hann kreppumýtu: fólksflóttann sem aldrei varð og villandi umræðu um fólksflótta.

En auðvitað er mjög mikilvægt að veifa því sem mest að vegna andskotans vinstri-óstjórnarinnar sé fólk á flótta héðan í stríðum straumum. Það er hinsvegar spurning hvað stendur á farseðlinum ef að er gáð.

___
Viðbót: Kolbeinn Stefánsson skrifar í lok apríl nýja grein um 'fólksflóttavandann' þar sem hann skýrir frá því að samkvæmt tölum um flutningsjöfnuð á fyrsta ársfjórðungi 2012, séu: „Í fyrsta sinn frá hruni fleiri sem flytja til landsins en flytja frá því.“ Hann setur þann varnagla að ekki sé tímabært að halda því fram að þróunin hafi snúist við. Hann vill hinsvegar taka fram að þróunin er ekki eins slæm og látið er í veðri vaka. Kolbeinn segir líka að samkvæmt OECD sé atvinnuástand ekki svo bágt: „Atvinnuþátttaka er með því mesta sem gerist. Við erum með hátt hlutfall íbúa í launaðri vinnu. Vinnustundir á hvern vinnandi einstakling eru tiltölulega margar samanborið við þjóðir á svipuðu stigi hagþróunar.“

Feðraveldi er ekki endilega pabbi þinn heldur kerfi sem hampar körlum og hinu karllega

Feðraveldi er hugtak sem virðist flækjast fyrir mörgum. Ég hef markvisst reynt að forðast það en notað orðið karlveldi í staðinn, enda hefur mér heyrst að sumir líti á feðraveldishugtakið sem einhverskonar áfellisdóm yfir eigin sínum eigin föður, og fara þá í vörn fyrir hann: „Pabbi minn var sko fínn kall og vertu ekkert að tala illa um hann“. En stundum er samt beinlínis hægt að taka feður sem dæmi um hvernig karlveldið er og virkar.*

Ég gat ekki betur heyrt en Þórhildur Þorleifsdóttir gerði það í samtali við Víðsjá þegar hún talaði um Dagleiðina löngu eftir bandaríska leikritaskáldið Eugene O'Neill. Samkvæmt því sem Þórhildur segir er pabbinn í verkinu feðraveldið í hnotskurn en jafnframt er fjölskyldan ekki bara þessi fjölskylda heldur sýnir samfélagið. Að auki segir hún eftirfarandi:

„Pabbinn í verkinu er harðstjóri en það eru allir hættir að hlusta á hann, hann hefur ekki lengur þetta föðurvald. Synirnir fyrirlíta hann, eiginkonan gerir gys að honum og hann skilur ekkert í afhverju hann er staddur á berangri og hefur enga virðingu og ekki neitt. Þannig að hann er bara alveg hamslaus, eins og fluga að slást í ljósakúpulinn, því hann skilur ekkert hvað orðið er um vald hans. Og hann skilur ekki hvað vald hans eyðilagði mikið. Hann skilur ekki að valds hans rústaði fjölskylduna.
[…]
Eugene O'Neill var stærsti leikritahöfundur 20. aldar þangað til að lærisveinarnir fara að sigla í kjölfarið. Tennessee Williams, sem sífellt er að skrifa um þessa fjölskyldu sem lögð er í rúst af þessum föður sem skilur ekkert í kringum sig og heldur að vald hans sé komið frá guði. Og Arthur Miller gerir það sama. Flest leikrita hans fjalla á einhvern hátt um hið eyðileggjandi afl föðurins sem engu eirir. Og ég hef gjarnan kallað Bjart í Sumarhúsum til vitnis, hann er sama tegund. Hann skilur ekki sjálfur að um leið og hann eyðileggur allt í kringum sig í krafti valdsins að þá eyðileggur hann sjálfan sig mest.

Nú, síðan kom Edward Albee og enn við sama heygarðshornið: Hver er hræddur við Virginiu Woolf? Hver er þar hið eyðileggjandi afl, er það ekki faðirinn? Hann er að vísu ekki viðstaddur í leikritinu en hann stjórnar bæði tengdasyninum og dótturinni.
[…]
Það verður ekki framhjá því horft að þessir karlmenn [í leikritunum] eru allir verðugir fulltrúar hins versta í karlveldinu, í feðraveldinu.“

Ég hef ekki séð Dagleiðina löngu en ég man eftir að hafa séð kvikmynd eftir leikgerð Tennessee Williams, Cat on a Hot Tin Roof (Köttur á heitu blikkþaki) þar sem Elizabeth Taylor og Paul Newman léku aðalhlutverk. Þau leika ung hjón, Maggie og Brick, sem eiga í hjónabandsörðugleikum sem stafa meðal annars af því að hann er samkynhneigður (framhjá því er reyndar skautað að mestu leyti í myndinni) og ofan í kaupið drykkfelldur.

Maggie og Brick eru í heimsókn hjá foreldrum hans því pabbinn á stórafmæli og þar eru líka bróðir Bricks og mágkona með sæg af krökkum en ungu hjónunum hefur ekki orðið barna auðið. Pabbi bræðranna, Big Daddy, eins og hann er kallaður, er harðstjóri og allir reyna að þóknast honum. Kallar eins og hann þurfa ekki einu sinni að segja til hvers þeir ætlast af fólki, heldur reyna allir að finna út hvað það er og hegða lífi sínu í samræmi við það. Eitt er þó á hreinu: Synir hans eiga að geta af sér börn til að taka við veldi hans. Og þar eru hjónin ungu í vanda, sérstaklega þó tengdadóttirin Maggie sem gjarnan vill verða við ósk hans, ekki endilega vegna þess að hún þrái að eignast börn (hún talar heldur óvirðulega um börn mágs síns og svilkonu) heldur vegna þess að með því móti er tryggt að þau fái hlutdeild í arfinum. Karlinn er nefnilega sterkefnaður og er lykillinn að fjárhagslegri afkomu næstu kynslóðar (með öðrum orðum: til að öðlast fjárhagslegt öryggi þarf að spila leik þar sem karlveldið setur reglurnar).

Þetta er að mörgu leyti áhugaverð bíómynd og sýnir ágætlega hvernig karlveldið — eða feðraveldið — virkar og er skaðlegt fyrir alla þá sem neyðast til að taka þátt í því.** Það á við um okkur öll því öll samfélög eru gegnsýrð af þessu karlveldi, og sumir karlar (vegna kynhneigðar tildæmis***), þjást ekki síður undan því en konur.****

Kannski að ég skelli mér í leikhús að sjá Dagleiðina löngu. Brot úr Ketti á heitu blikkþaki má sjá hér.
___
* Karlveldið hefur mun fleiri myndir en þær sem hér eru nefndar sem aðallega birtist í stigveldi ýmiskonar þar sem sumt er álitið kvenlegt en annað karlmannlegt og þá er hið karlmannlega ætíð talið merkilegra og verðugra (sem sýnir sig í hvaða störf eru merkileg og hverjir njóta betri launa, hvaða hegðun er æskileg fyrir hvort kynið, í stuttu máli hver má gera hvað og afhverju og hver fær verðlaun og hver skammir). Að auki má nefna ýmsar fyrirbæri eða stofnanir sem styrkja völd karlveldisins og sem karlveldið nærir á móti: trúarbrögð (þ.m.t. talibanar, páfinn og kirkjan), löggjöf (flestra ríkja að einhverju leyti og sumra algerlega), kapítalisminn og kynlífsiðnaðurinn.

** Ashley Judd (sem leikið hefur hlutverk Maggie í Cat on a Hot Tin Roof á svið) útskýrði karlveldið á þennan hátt, en kallaði það feðraveldi uppá ameríska vísu: „Feðraveldið er kerfi sem konur gangast undir rétt eins og karlar. Þetta kerfi setur, meðal annars, hagsmuni karla og drengja ofar líkamlegum heilindum, sjálfsstjórn og sjálfsvirðingu stúlkna og kvenna.“

*** Kári Emil Helgason skrifaði mjög áhugaverðan pistil um einelti sem hann varð fyrir vegna þess að hann hegðaði sér ekki á þann hátt sem staðalmyndir um stráka segja til um, en ádeila hans á karlveldið í því sambandi virtist fara fyrir ofan garð og neðan hjá mörgum, ef marka má athugasemdahalann þegar greinin var tekin upp og endurbirt á DV.

**** Svo má ekki gleyma því að enda þótt við öll tökum þátt í karlveldinu að einhverju leyti þá er til fólk — feministar — sem berst gegn því, og jafnframt að til eru konur sem vilja ekkert frekar en styðja það. Ég skrifaði langan bálk um styðjandi kvenleika sem lesa má frá byrjun hér.

Úttekt á 30 mínútna sjónvarpsviðtali

María Lilja Þrastardóttir hefur skrifað ágæta úttekt á 30 mínútna drottningarviðtali við talsmann karlveldisins, sem fór fram í Ríkissjónvarpinu um daginn, þar sem honum „tókst á undraverðan hátt að líkja kaffibaunum við þurftafreka karla sem notfæra sér vændi“, eins og segir í greininni.

(Ath. þetta hefur ekkert með síðustu færslu mína að gera.)

Talsmenn ríkjandi ástands

Stundum hef ég velt fyrir mér hvernig útreið ýmsir sögulegir atburðir fengju í umræðunni eins og hún gerist í netheimum facebook og bloggs. Hvaða athugasemdir yrðu settar fram þegar stórmenni sögunnar eða stóratburðir væru ræddir. Hvernig andstaðan myndi birtast.

Hvernig yrði tildæmis talað um réttindabaráttu fólks af afrískum uppruna í Bandaríkjunum á sjöunda áratugnum? Helstu forsvarsmenn þeirrar baráttu, Martin Luther King jr. og Malcolm X voru alls ekki sammála um aðferðir, og eflaust hafa þeir og fylgismenn þeirra fengið að heyra að það væri slæmt fyrir heildarbaráttuna að koma sér ekki saman um leiðir.

Upphrópanir um öfgar yrðu sennilega algengar. Malcolm X og fylgismenn hans fengju stærri skammtinn af skömmunum en þeir sem fylgdu MLK að málum fengju líka gusur enda er það eitt að vilja breyta ríkjandi ástandi, ráðast gegn yfirráðum hvítra, auðvitað stórhættulegar öfgar.

Hvítu, miðaldra karlmennirnir sem greinilega telja sig hafa öllu að tapa væru ekki allir kurteisir þegar þeir settu fram athugasemdir sínar en nokkrir, sem ekki væru orðljótir, skæru sig úr fyrir mikla þrautseigju við að koma sjónarmiðum sínum á framfæri.

Ætli einhver, sem fyndist hann velviljaður baráttu þeirra, myndi skrifa um hvað þeir mættu segja og gera öðruvísi, bara svona af hjálpsemi sinni og sannfæringu að hann viti betur en þeir sem eru svartir sjálfir? Það væri auðvitað mjög rökfastur maður og af og til gæti hann spurt blökkumennina hvort þeir séu ekki alveg að verða sammála sér.

Svo myndi kannski einhver blogga um hve mikil forréttindi svartir hafi í raun og að það sé fáránlegt að tala eitthvað um að þeir hafi verið fluttir nauðugir milli landa til að eyða ævi sinni sem þrælar á ökrum hvíta mannsins; það komi núlifandi hvítum mönnum ekkert við. Þeir svörtu megi vera ánægðir með stöðu sína og eigi ekki að vera að velta sér uppúr fortíðinni, og allt tal um að hörundsdökkt fólk eigi skilið að fá leiðréttingu þeirra mála sem það sjálft setur á oddinn vegna þessarar sögulegu skuldar sé bara yfirskin fyrir að beita hvíta menn misrétti.

Einhver myndi benda á að þó einhver svartur einstaklingur vilji endilega sitja frammi í strætó þá sé fáránlegt að ætlast til að breyta sætaskipan í strætó fyrir því: það vilji allsekki allir svartir menn sitja fremst í strætó. Að skipa þeim að gera það sé gagnstætt eðli þeirra, það séu líka ýmsir kostir í því að sitja aftast.

Þessir hvítu menn og margir aðrir af sama litarhætti væru svo alveg standandi hissa á þrátt fyrir leiðbeiningar og aðfinnslur héldi réttindabarátta svartra áfram sínu striki, þar sem blökkumenn leyfðu sér meira að segja að vera ýmist sammála Martin Luther King jr. eða Malcolm X, væru semsagt ekki allir á sama máli um baráttuaðferðir en lokatakmarkið væri þó hið sama: full réttindi, full virðing og full þátttaka í samfélaginu á eigin forsendum.

Einn af fáum blökkumönnum sem þeir hvítu tækju eitthvað mark á væri bloggari sem við getum kallað Tómas. Hann væri vinsæll meðal hvítra fyrir blogg sitt þar sem hann skrifaði gegn öfgasvörtum og tilhneigingu þeirra til að líta á sig sem fórnarlömb samfélagsins í stað þess að vera bara sáttir við stöðu sína, því margt hefði áunnist. Kannski myndi þessi ötuli svarti talsmaður óbreytts ástands, sem hefur viðhorf svo skyld viðhorfum hvítu karlanna að þeim finnst eins og hann sé einn af þeim, jafnvel frændi þeirra, vera eini svarti maðurinn sem boðaður væri í sjónvarpsviðtal hjá þáttastjórnanda, hvítum karli sem hugnaðist allsekki réttindabarátta blökkumanna, en væri mjög valdamikill fjölmiðlamaður því þáttur hans væri eini sjónvarpsþátturinn sem fjallaði um samtímann á pólitískan hátt. Og þáttastjórnandinn valdamikli myndi leyfa Tómasi að úttala sig um að óbreytt ástand væri best og réttindabarátta svartra tómar öfgar.

En þetta eru auðvitað allt bara ímynduð dæmi. Þetta gæti aldrei gerst núna.

Hvorki kostur né galli

Á jarðkúlunni eru nú 7 milljarðar manna. Hver einn og einasti þessara sjö milljarða jarðarbúa kom úr móðurkviði, og allir þeir milljarðar sem hafa byggt jörðina á undan okkur líka. Það er því hvorki sjaldgæft að kona gangi með barn né er það nýlunda. Mér er þessvegna fyrirmunað að skilja að einhverjum þyki það galli að kona sé barnshafandi og jafnskrítið þykir mér að óléttan sé talin henni til tekna. Það hlýtur að vera hægt að meta hæfi forsetaframbjóðanda eftir einhverjum öðrum mælikvarða.

Karlmaður kaupir vændi, mynd birt af konu

Þegar fjölmiðlar fjalla um vændi bregst ekki að þeir birta myndir af fáklæddum konum. Þetta á jafnvel við um þegar þeir eru að fjalla beinlínis um vændiskúnna. Nú í morgun birtist frétt á RÚV, vef Ríkisútvarpsins, þar sem sagt er frá því að „maðurinn bakvið“ sænskt fótboltalið hafi verið dæmdur fyrir kaup á vændi. Mynd er látin fylgja fréttinni en myndin er ekki af vændiskúnnanum, sem þó er vandlega nafngreindur (enda ekki hefð fyrir því í Svíþjóð að hlífa þeim sem brjóta lög sem banna vændiskaup þó íslenskir dómarar haldi hlífiskildi yfir þannig mönnum), heldur er myndin af konu sem spilar með fótboltaliðinu. Fyrirsögnin er: Fótboltaforkólfur keypti vændi, undir myndinni stendur Löfgren fékk brasilísku stjörnuna Mörtu til liðs við Tyresö. Þegar þessir tveir textar eru lesnir saman er varla hægt að fá út aðra útkomu en Marta þessi sé vændiskona sem fótboltaforkólfurinn hafi borgað fyrir, hún sé vændiskonan í málinu.



Ég efast ekki um að einhverstaðar er hægt að finna mynd af vændiskúnnanum Hans Löfgren. Það hefði kannski verið nær að birta mynd af honum en konu sem vill svo til að spilar fótbolta með sænska liðinu sem hann starfaði fyrir en kemur ólöglegum vændiskaupum hans ekkert við.

Kannski þykir fréttamönnum nauðsynlegt að fela andlit vændiskúnna, rétt eins og þeim þykir nauðsynlegt að hafa ekki myndir af karlmönnum yfirleitt þegar myndskreyta á fréttir um vændi, stripp, nauðganir eða annað ofbeldi gegn konum. Þá er iðulega birt mynd af misjafnlega fáklæddri konu eða konu sem hniprar sig saman. En karlmenn, nei, það má nú ekki bendla þá of mikið við glæpina sem þeir fremja.

Bréfritari dagsins

DV vísar í grein þar sem fyrir kemur orðið 'feðraveldi'. Ragnar Halldórsson tekur til við að skrifa hverja athugasemdina á fætur annarri þar sem hann segir að ekkert slíkt sé til. Hann talar líka um að umræðan um kvenhatur sé orðin til útaf engu en alið sé á karlhatri, sem Ragnar segir að sé ofbeldi.

Ragnar rífst við alla, hægri vinstri, en neitar að lesa greinina sem frétt DV vísar til. Svo fer hann að tala um ástandið í Mið-Austurlöndum, uppúr þurru að því er virðist, og á það að líklega að vera sönnun þess að við á Vesturlöndum getum ekki kvartað yfir vondri meðferð á konum og/eða að feministar á Íslandi eigi að hætta að tala um hvernig hlutirnir eru á Íslandi. Það er samt ekki alveg ljóst, því Ragnar á erfitt með að halda þræði.

Því til sönnunar birtir Ragnar bréf sem hann skrifaði konungnum af Bahrein — bréf sem snýst um karlmann. Bréfið er skrifað með vísun til Amnesty en Amnesty félögum mun vera uppálagt að vera málefnalegir og kurteisir þegar þeir skrifa í nafni samtakanna — en Ragnar hikar ekki við að hóta kónginum að guð muni dæma hann og ofsækja.

BRÉF TIL KONUNGSINS AF BAHREIN

Your Majesty,

I write to you out of concern for Abdulhadi al-Khawaja and the other thirteen opposition activists who are serving prison sentences in Bahrain following anti-government protests in February and March 2011.

In protest at his sentence Abdulhadi al-Khawaja has now been on hunger strike for 50 days. His health has deteriorated substantially and he is at risk of death.

All activists had an unfair and politically motivated trial before a military court and some of them were reportedly tortured.

Amnesty International believes that none of the 14 used or advocated violence during the popular protests of February and March 2011 and no such evidence was shown by the authorities during the trial.

Amnesty International accordingly considers the 14 to be prisoners of conscience imprisoned solely for peacefully exercising their rights to freedom of expression and assembly.

I therefore urge you to release the 14 opposition activists immediately and unconditionally.

Furthermore I ask you to immediately launch an independent investigation into the alleged torture and other ill-treatment of some of the defendants, to make its results public, and bring to justice anyone responsible for torture.

I thank you for your consideration in this important matter. I trust that you will look into my concerns.

YOU WILL YOURSELF BE JUDGED AND PERSECUTED BY GOD

We can not, and will not, tolerate your brutal misuse of power - prisoning, torturing and killing people in your country, for that which is a basic human right, in any Western country.

And while Denmark rescues your own people, from your
brutality and crimes, you can not torture and imprison it´s Citizens.

Wake up "your majesty" Shaikh Hamad bin Isa Al Khalifa. You will yourself, be judged for your crimes by god himself.

Yours respectfully,
Ragnar Halldorsson

Ragnar er greinilega stoltur af þessu bréfi sínu. Alveg er ég viss um að Amnesty er það líka.

Aðgengi unglinga að getnaðarvörnum

Mikil umræða spratt upp í kjölfar þess að velferðarráðherra lagði fram frumvarp um aukið aðgengi unglinga að getnaðarvörnum. Reyndar ekki öllum getnaðarvörnum heldur hinni hormónahlöðnu pillu sem ætlaðar eru kvenkyninu og fría þar með karlmenn frá að taka ábyrgð á getnaðarvörnum.

Umræðan snerist þó minnst um að stelpur sætu uppi með þessa ábyrgð, heldur hafa hjúkrunarfræðingar og læknar deilt um hver hafi betri þekkingu til að skrifa lyfseðla uppá pilluna og við hverja börn vilji helst tala um kynferðismál. Það hefur verið furðulegt að fylgjast með því rifrildi, því engu líkara en mergur málsins gleymist: Alltof margar unglingsstelpur verða barnshafandi með þeim afleiðingum að alltof margar þeirra verða mæður á unglingsaldri og alltof margar fara í fóstureyðingu.

Ég er talsvert andsnúin pillunni (en sé líka kosti hennar) og mér þykir afleitt að börn sem ekki hafa tekið út fullan þroska séu að éta hormónalyf. Þrátt fyrir það þykir mér skiljanlegt að velferðarráðherra hafi fetað þá braut að vilja að aðgengi að pillunni sé auðveldara. Mér hefði þó þótt betra að niðurgreiða smokkinn, sem hefur engar aukaverkanir, og kemur þaraðauki í veg fyrir kynsjúkdómasmit. Þá mætti auka aðgengi að smokkum til muna, t.d. með sjálfssölum eða með því að skólahjúkrunarfræðingar dreifi þeim frítt.

En núna er semsagt komið fram það sjónarmið sem ekki hefur mikið verið haldið á lofti (eða drukknað í stéttaríg lækna og hjúkrunarfræðinga) að pillan sé ekki heppileg og smokkurinn sé málið.

Ómar Sigurvin Gunnarsson, formaður Félags almennra lækna* segir sitt mat að rétta lausnin sé ekki að auka aðgengi að pillunni eða hormónatengdum getnaðarvörnum.

„Við erum náttúrulega að reyna að koma í veg fyrir óæskilegar unglingaþunganir og fóstureyðingar, meðal ungmenna. Við erum líka að reyna að koma í veg fyrir alla þá kynsjúkdóma sem grassera í samfélaginu.“

Hann telur að með bættum forvörnum og betra aðgengi að smokkum sé hægt að slá tvær flugur í einu höggi.

Ég gæti ekki verið meira sammála.

___
* Hvað er annars með að til sé félag almennra lækna? Það er líka til félag heimilislækna. Hvað hafa læknar eiginlega mörg horn sem þeir geta skipt sér í?

Sóley og sveinbarnið

Í athugasemdahalanum við aprílgabb Knúzverja var athyglisverð athugasemd. Það var gamla tuggan um viðhorf Sóleyjar til sonar síns.* Það eru ýmsar útgáfur af þeirri sögu en flestar ganga útá að hún hati karlmenn svo svakalega að hún hafi lagt haturshug á son sinn um leið og hann kom í heiminn.

Sóley hafði setið fyrir svörum í beinni línu hjá DV 8. mars síðastliðinn og þar svaraði hún spurningum um ummæli sín og mörgu öðru sem hún var spurð. Það sem vakti athygli mína var að það spannst engin — alls engin umræða í kjölfarið. Það hafði nefnilega komið í ljós að allar öfgarnar sem Sóley er sökuð um eru engar öfgar. Hér má sjá því sem hún svaraði þegar hún var spurð útí ummælin um soninn.

[Karlkyns spyrjandi] „Nú hefur þér verið legið á hálsi fyrir að elska ekki son þinn. Er það nokkuð rétt?“

Sóley Tómasdóttir: „Nei, ég elska son minn af öllu hjarta. Og ávirðngar um annað eru til marks um hvað fólk er tilbúið til að leggjast lágt í útúrsnúningum til að ná sér niðri á pólitískum andstæðingum.“

[Karlkyns spyrjandi] „Þau ummæli sem höfð voru eftir þér í blaðaviðtali að þú hefðir verið í áfalli þegar þú komst að því að þú hefðir eignast son, voru þau orð tekin úr samhengi?“

Sóley Tómasdóttir: „Já, þar var ég að vísa í þá áskorun sem það er að ala upp dreng í samfélaginu og mér fannst hún erfið þar sem ég ólst bara upp með stelpum.“**

Þrátt fyrir að Sóley sé þarna búin að útskýra mál sitt skrifar Ingi Karl þetta, í fyrsta aprílgabbsþræðinum á DV.

Ingi Karl Sigríðarson: „vill benda á að þessi kona sagði það vonbriði að eignast son í útvarpi!!!!!!!“

Þegar Inga Karli er bent á að hún hafði ekki sagt það segir hann, kurteis og smekklegur að vanda:

„nú jæja hvað sagði hún þá nákvæmlega.... því að ég hlustaði á þetta ágæta útvarpsviðtal á X-inu og ég var ekki með mikið álit á beigluni fyrir en eftir þá hafði ég meiri trú á skít!!!!“

Guðbjörn Gunnarsson er kurteisari í orðavali en greinilega með sömu ranghugmyndirnar um viðhorf Sóleyjar.***



Enda þótt Sóley hafi verið nýbúin að útskýra mál sitt virðist það hafa hafa farið fram hjá þessum karlmönnum (hvernig það hefur farið fram hjá þessum Inga Karli sem sífellt skrifar á DV skil ég ekki) og því endurtaka þeir gömlu tugguna. Vonandi fer þeim samt fækkandi sem berjast með þessum ráðum gegn Sóleyju og baráttumálum hennar.
___
* Það sem Sóley sagði upphaflega í viðtali við DV 5. maí 2010, og hefur síðan verið rangtúlkað á andstyggilegan máta, var þetta: „Ég var mjög lengi að jafna mig á því að eiga strák. Mér finnst það ennþá mjög merkilegt. Hann er ósköp indæll og dásamlegur og ég er ofsalega ánægð með hann, en það er samt skrítið að eiga strák. Fyrst og fremst hef ég lært að það er ekkert hræðilegt við það að eiga strák eins og ég hélt fyrst. Við þroskumst saman og ég hlakka til að sjá hvernig hann verður sem fullorðinn maður þar sem hann kemur úr þessari fjölskyldu.“ Kannski hefði Sóley orðað þetta öðruvísi ef hana hefði órað fyrir hvernig þetta var lagt út á versta veg.

** Viðskiptablaðið tók saman svör Sóleyjar á sanngjarnan máta. En svona ef ske kynni að einhver sé að gúggla viðhorfum Sóleyjar til sonar hennar þá er ágætt að hafa þetta líka hér.

*** Ég finn ekki hjá mér hvar þessi ummæli Guðbjörns birtust en það var 23. mars síðastliðinn.

Feminismi og húmor

Það var hrikalega fyndið að lesa Knúzið í dag. Aprílgabbið um að stofna ætti „ raunverulega öfgahreyfingu“ feminista var ágætt en umræðurnar í athugasemdakerfinu voru algert met og tryllingslega fyndnar. Þar fór hið eiginlega aprílgabb fram, sem var greinilega vel undirbúið, og margir knúzverjar tóku þátt í leikritinu. Ég neitaði að fara út úr húsi meðan á því stóð, heldur sat við tölvuna og hló að þessari skemmtan.

DV tók aprílgabb Knúzzins upp og birti sem frétt en aldrei slíku vant varð ekki allt vitlaust í athugasemdakerfinu því allir föttuðu að um gabb var að ræða. Ja, allir nema einn. Þrátt fyrir skrilljónir athugasemda á umræðuþræðinum um að í dag væri 1. apríl og fréttin um öfgasamtökin væri greinilega gabb, skrifaði Ragnar Halldórsson* þrjátíu og þrisvar í athugasemdakerfið. Þar tuðaði hann við sjálfan sig fram eftir degi, því enginn svaraði honum enda enginn með neinar umræður í huga í þessu grínsamhengi.** Hafi hann áttað sig á að um aprílgabb var að ræða lét hann það ekki stoppa sig í að skrifa langhunda sína gegn feministum.***

Þetta er ekki í fyrsta sinn sem húmor feminista fer fyrir ofan garð og neðan hjá Ragnari meðan hann stendur einn úti á túni og tuðar. Fyrir allmörgum árum hélt Helga Kress fyrirlestur um hvernig viðtökur kvennafræðilegar rannsóknir hefðu fengið í byrjun hér á landi og hvernig gagnrýni hún varð sjálf fyrir. Á þessum fundi var mikið hlegið eins og segir í bráðskemmtilegri grein eftir Þórunni Hrefnu Sigurjónsdóttur. Í lok greinarinnar er sagt frá karlmanni sem skildi ekki allan þennan kvennahúmor og spurði Helgu í fúlustu alvöru hvort hún hataði karlmenn. Sá sem spurði var Ragnar Halldórsson.

Ragnar hefur semsagt lengi átt erfitt með að skilja konur, feminisma og húmor.

Fyrir fólk sem hefur í hyggju að lesa langlokur Ragnars legg ég til að það kynni sér hvernig auka má á lestraránægjuna með því að hlusta á Eirík Örn Norðdahl lesa upp „ljóð“ eftir Ragnar.

Þá fyrst verður Ragnar skemmtilegur.

___
* Þetta er sami Ragnar sem er kominn í myndaalbúm Hildar þar sem hann talar um hve erfitt sé að botna í hvenær konur vilja kynlíf og hvenær ekki. Hildur hefur líka bent á hve gáfulega hann skrifar um kynbundinn launamun, það er eitt af því sem langhundar hans í dag á DV fjölluðu um.

Nýlega skrifaði Ragnar (langa) úttekt á frumvarpi um nauðganir. Hann kallar frumvarpið fasisma og réttarmorð og talar um forréttindaeinræði, greinilega sannfærður um að ljúgvitnisbylting brjótist út í ef frumvarpið verður að lögum.

Og svo til að setja Ragnar ennfremur í samhengi þá er hann forstokkaður Sjálfstæðismaður (sjá skoðun mína á þeim í síðasta pistli mínum).

** Eftir að stafað var ofan í Ragnar að um aprílgabb væri að ræða heimtaði hann að fólk ræddi það sem hann hafði skrifað og fyrtist við þegar enginn varð við því.

*** Í langlokupistlunum (þar af var einn var uppá 770 orð og annar 862 orð) eru mörg gullkorn en of plássfrekt að birta þá hér, en þar segir hann m.a. að konur þurfi að sýna karlmönnum virðingu því þeir eigi hana skilda (þetta hafði talsvert skemmtigildi). Hann segir að konur kunni ekki að meta jafnrétti og að konur þurfi að kynna sér veruleika karla (við lifum í veruleika karla, Ragnar, og við sjáum heiminn frá ykkar sjónarhorni á hverjum degi m.a. gegnum fjölmiðla). Hann segir líka að karlar líti fremur á hag allra en konur (við hin vitum að konur eru hlynntari velferðarsamfélagi en karlar, þeir eru aftur á móti hlynntari einstaklingshyggju þar sem hver hugsar um sig og samfélagið skiptir ekki máli). En aðallega skrifar hann um hve mjög hallar á karla.