fimmtudagur, maí 31, 2007

Allt sem hann snertir verður óhreint

Merkilegt, eins og karlmönnum finnst tittlingurinn á sér merkilegur og aðdáunarverður, hvað allt sem hann snertir verður ógeðslegt. Konur sem komast í tæri við hann eru kallaðar niðrandi nöfnum - og því fleiri tittlingar því verri nafngiftir. Meira segja karlar sem innbyrða tittling hljóta líka fyrirlitningu annarra karla. Það að vera ‘á röngum enda’ tittlingsaðgerða er það versta sem fyrir getur komið, þá ertu annaðhvort kelling eða hommi.

Væri ekki nær að þessi töfrasproti gerði alla glaða og það væri upphafning að komast í tæri við þessa dásemd? Hommar væru karla kátastir og konur alger krútt? En nei, þau uppskera bara fyrirlitningu.

Efnisorð:

föstudagur, maí 25, 2007

Stjórn Samfylkingar og Sjálfstæðisflokksins

Allt sem ég hef að segja um nýju ríkisstjórnina hefur komið fram annarstaðar, ég hef ekkert nýtt fram að færa. Samt, svona til að halda því til haga, þá finnst mér þetta:

Frábært að Jóhanna Sigurðardóttir sé aftur orðin félagsmálaráðherra.

Frábært að Samfylkingin skuli hafa jafnmargar konur og karla í ríkisstjórn.

Frábært að Þórunn Sveinbjarnardóttir sé orðin ráðherra.

Súrt að Ágúst Ólafur skuli ekki hafa fengið dómstólaráðherrastólinn, óþolandi að Björn Bjarna skuli sitja þar áfram.

Frábært að Ingibjörg Sólrún skuli vera orðin ráðherra. Skil hinsvegar ekkert í að hún skuli ekki hafa náð að semja um stólaskipti þannig að hún myndi setjast í stól forsætisráðherra á tímabilinu.

Sorglegt, en ekki óvænt, hve 'fáar hæfar konur' eru í Sjálfstæðisflokknum. Gott að Guðfinna Bjarnadóttir lét það heyrast að hún hefði sóst eftir að verða ráðherra, það er þá ekki hægt að segja um hana að 'konur bara vilja ekki ábyrgð.'

Ömurlegt að frjálshyggjuguttinn sé orðinn heilbrigðisráðherra. Hann mun örugglega einkavæða heilbrigðiskerfið til helvítis, ef ekki beinlínis selja vinum sínum spítalana, eins og gert var við bankana hér um árið.

Hef áhyggjur af að stóriðju- og virkjanastefnan haldi áfram óáreitt og að jafnréttismálin verði bara orðin tóm, enda málefnasamningurinn allur eitthvað loðinn um þau mál. Kannski tekst Samfylkingunni að halda aftur af frjálshyggjuöflunum í Sjálfstæðisflokknum og hafa góð áhrif þannig að þetta verði bara ekkert svo slæmt. En ég hef mínar efasemdir.

Efnisorð:

þriðjudagur, maí 22, 2007

Nauðgun tilkynnt annan hvern dag - karlamenning

Kristín Eva Þórhallsdóttir skrifar leiðara Fréttablaðsins í dag og kemur þar með þá staðhæfingu - sem sumir karlmenn þola ekki að heyra - að það séu karlmenn sem nauðga. Vonandi ná einhverjir karlar að lesa leiðarann til enda og hugsa sinn gang, og jafnvel hnippa í vini sína og spyrja hvað það sé í menningu karlmanna sem valdi því að þeir nauðga.

Ég veit reyndar ekki hvaðan Kristín Eva hefur þær upplýsingar að það heyri til algerra undantekninga að karlmenn yfir þrítugu nauðgi - kannski kemur þetta fram í skýrslum frá Stígamótum. Ekki finnst mér líklegt að karlmenn sem nauðga séu bara á ákveðnum aldri, þó ekki efist ég um að það sé aukning meðal yngri aldurshópa vegna klámvæðingarinnar. En - eins og Kristín Eva bendir á - þá horfa karlmenn á öllum aldri á klám. Kannski eru karlmenn, sem ekki eru lengur á djamminu heldur komnir með fjölskyldu meira í því að níðast á konum innan heimilisins, eiginkonum sínum, dætrum, stjúpdætrum, frænkum og barnabörnum. Tölur um fjölda þessara karla liggja þá kannski í skýrslum undir liðnum 'sifjaspell' og 'heimilisofbeldi.'

En svo má líka alltaf æpa að konur ljúgi því að þeim sé nauðgað og það að annan hvern dag komi kona til Stígamóta og segi frá nauðgun sem hún hafi orðið fyrir, sé bara áróður öfgafeminista. Og karlar nauðgi bara ekki neitt.

Efnisorð: , , , , ,

mánudagur, maí 21, 2007

Enn er von

Ég hef verið að bíða eftir að ný ríkisstjórn yrði mynduð, til þess að geta tjáð mig um hana. En eitthvað gengur það seint og ég vona að það sé vegna þess að Ingibjörg Sólrún sé ekki tilbúin að láta Sjálfstæðisflokkinn ráða of miklu. Helst vil ég að þessar viðræður fari út um þúfur og Kaffibandalagið verði endurreist með einhverjum hætti (og með því skilyrði að Frjálslyndir hætti að vera þessir ógeðs rasistar og einbeiti sér að því ágæta máli sem afnám kvótakerfisins er, þeir eru fínir í því).

Ef illa fer (þ.e. að Ingibjörg Sólrún taki eitthvert illa þokkað ráðuneyti eða Samfylkingin fái örfáa ráðherra eða stóriðjustefnan verði sett á fulla ferð - hvað þá ef kvenréttindasjónarmið verða fyrir borð borin) þá leggst ég í margboðað þunglyndi, sem lét sannarlega á sér kræla þegar ljóst var að stjórnin hefði ekki fallið.

Efnisorð: , ,

fimmtudagur, maí 03, 2007

Framfyrir röðina

Málefni aldraðra og öryrkja verða gjarnan kosningamál, aðallega vegna þess hve smánarlega stjórnvöld fara með þessa hópa og hve auðvelt er að fá þau til að lofa breytingum þegar séð er fram á fylgistap vegna frammistöðu í þessum málaflokkum. Ég ætla ekki að rekja hér lífeyrismál eða búsetumál en tala frekar um hvers vegna ég held að þessir hópar verða alltaf útundan í samfélaginu.

Stundum tala enskumælandi fatlaðir einstaklingar um að fólk, sem ekki er fatlað, sé 'tímabundið ófatlað' eða 'ófatlað um stundarsakir'. Með því er bent á að hvert og eitt okkar, sem ekki erum fötluð, getum orðið fötluð vegna slysa, sjúkdóma eða öldrunar. Við gætum semsagt orðið hreyfihömluð, sjónskert, eða orðið fyrir annarri skerðingu sem hefði áhrif á líf okkar. Þetta veldur líka því að við þessi, 'ófötluðu um stundarsakir', eigum erfitt með að horfast í augu við fatlaða (bókstaflega; margir líta undan þegar fatlaður einstaklingur er í námunda við þá) eða setja okkur í spor þeirra - því við hræðumst það svo mjög að lenda í þeirra sporum. Við getum ekki ímyndað okkur hvernig það er að þurfa að sætta sig við að komast ekki allra sinna ferða hjálparlaust, þurfa aðstoð við margar ef ekki allar athafnir daglegs lífs og njóta ekki þeirra kjara og samfélagsstöðu sem við höfum núna. Það, að við viljum ekki hugsa um þetta, verður svo til þess að samhygð okkar er ýtt til hliðar og við nánast útilokum tilhugsunina um 'þetta fólk'. Það er því ekki von að við setjum málefni þeirra í öndvegi, hvorki við þessi sem erum ekki fötluð né eigum nána ættingja sem eru fatlaðir eða þá ráðamenn.

Stundum er sagt að ef ráðamenn ættu fötluð börn eða aðra nána ættingja, þá myndu hlutirnir breytast í málefnum fatlaðra. Eða ef þeir eða þeirra ættingjar ættu við heilsubrest að stríða, þá myndi vera stokkað uppí heilbrigðiskerfinu - eða málefnum aldraðra ef þeir ættu aldraða ættingja. Þetta held ég að sé ekki rétt. Ráðherrar og alþingismenn hafa ekki og munu ekki þurfa að sæta reglum um innlagnir, forgangsröðun eða lífeyrismál, sem almenningur allur er ofurseldur. Ráðamenn þjóðarinnar og þeirra nánustu ættingjar eru alltaf teknir fram yfir alla biðlista og þurfa því aldrei að finna á eigin skinni hvernig það er að bíða eftir aðgerð árum saman eða að komast að á stofnun við hæfi. Það vita allir sem á slíkum stofnunum vinna eða hjá þeim stofnunum sem sjá um úthlutanir dvalarstaða, að ráðherrar og alþingismenn, svo og háttsettir embættismenn, hringja iðulega og gefa fyrirskipanir um að þessi og þessi (ættingi þeirra eða þeirra sem þeir vilja gera greiða) þurfi að komast að strax. Eftir þessu er undantekningalaust farið.

Það eru því ekki ráðherrar sem þurfa að taka sér frí frá vinnu til að sitja yfir aldraðri móður sem ekki kemst á hjúkrunarheimili eða alþingismenn sem lenda aftast á biðlista eftir að komast í hjartaaðgerð, hvað þá að liggja á göngum sjúkrahúsa dögum saman, heldur sauðsvartur almúginn. Ráðamenn þjóðarinnar hafa engan áhuga á að setja sig í þau spor og fjarlægjast þannig jafnframt raunveruleikann sem blasir við stórum hluta þjóðarinnar. Þeir ætla ekki sjálfir að verða fatlaðir eða aldraðir, en fari svo passa þeir sig sannarlega á að þeir og þeirra nánustu fá bestu meðferð.

Þau sem eru ósammála um að kerfið vinni ráðamönnum þess í hag er bent á mál tengdadóttur framsóknarráðherrans. Málið var tekið fyrr fyrir en nokkurra annarra (fór í gegn á tíu dögum) og hún fékk ríkisborgararétt eftir mun styttri dvöl á landinu en aðrir. Ég hef reyndar þá skoðun að innflytjendalögin séu of ströng (rétt eins og mér finnst málefnum fatlaðra og aldraðra afar illa sinnt) en það afsakar ekki að einstaklingum sé kippt fram fyrir röð vegna tengsla þeirra við ráðamenn þjóðarinnar.

Ríkið, það er ég, sagði kóngurinn. Reglurnar og biðraðirnar, það eru hinir, segja ráðamenn.

Efnisorð: , , ,

þriðjudagur, maí 01, 2007

1.maí

Ég var að spá í að mæta í gönguna með skilti sem á stæði:

AFNEMIÐ LAUNALEYNDINA
HELVÍTIS KARLPUNGARNIR YKKAR

En svo fannst mér svo leiðinleg tilhugsunin um að ég yrði kölluð öfgafeministi, að ég fór að grenja.

Efnisorð: ,