Fjármálaráðherra af betri gerðinni

Það eru mikil og ánægjuleg tíðindi að Oddný G. Harðardóttir setjist í stól fjármálaráðherra. Auk þess sem nú verða jafnmargir ráðherrar af hvoru kyni í ríkisstjórninni er þetta í fyrsta sinn sem kona verður fjármálaráðherra hér á landi.

Enn eru þeir þó til sem ekki treysta konum til að hafa vit á fjármálum. Í Markaðnum var íslenskt viðskiptalíf árið 2011 gert upp. Viðskiptamenn ársins voru karlmenn — ýmist með eða án bindis —  og viðskipti ársins að mati dómnefndar átti álíka fjölbreyttur hópur. Dómnefndin var reyndar hvergi nefnd en úr því var bætt með leiðréttingu í Fréttablaðinu í dag.

Í dómnefndinni sátu: Ásta Dís Óladóttir, framkvæmdastjóri Fríhafnarinnar, Finnur Oddsson, framkvæmdastjóri Viðskiptaráðs Íslands, Gísli Hauksson, framkvæmdastjóri GAM Management, Hjálmar Gíslason, framkvæmdastjóri DataMarket, Valdimar Halldórsson, sérfræðingur hjá Markó Partners, Vilhjálmur Bjarnason, lektor við hagfræðideild Háskóla Íslands, Páll Harðarson, forstjóri Nasdaq OMX Iceland, Eggert Þór Aðalsteinsson, sérfræðingur hjá Virðingu, Gestur G. Gestsson, forstjóri Skýrr, Friðrik Guðjónsson, framkvæmdastjóri Keldunnar, Kjartan Ólafsson, framkvæmdastjóri Markó Partners, Magnús Halldórsson, fréttastjóri viðskipta hjá Vísi og Stöð 2, og ritstjórn Markaðarins.

Þarna er alveg heil kona.

Þeir sem stjórna Markaðnum telja semsagt að konur hafi ekki skoðun eða vit á því sem gerist í heimi fjármála og viðskipta. Við stjórnvöl landsins er sem betur fer fólk sem hefur meira álit á konum.

Vændi er öruggasta starf í heimi og vændiskúnnar eru krútt

Þetta er fyrsti karlmaðurinn sem er nafngreindur af dómstólum sem vændiskaupandi. Gjöriðisvovel: Stefán Þór Guðgeirsson.

Stefán Þór þessi er eins og sjá má einn af þessum vændiskúnnum sem allir geta sammælst um að verða að eiga þess kost að geta keypt sér vændi. Gamall öryrki sem getur ekki lengur reynt við stelpur á börum bæjarins heldur neyðist til að kaupa sér vændi — en á auðvitað samt skilið að fá hlýjan konufaðm til að gleyma einmanaleikanum um stund. Aðallega vill hann þó kúra.

Það er líka mikið lán yfir konum sem selja líkama sinn til slíkra afnota, þær fá útrás fyrir manngæsku sína (og auragræðgi í leiðinni) og vegna þess að viðskiptin eru alltaf á þeirra forsendum þá segja þær bara hingað og ekki lengra takk ef þær vilja ekki framkvæma einhverjar kynlífsathafnir — og það er umyrðalaust virt. Enda bera vændiskúnnar gríðarlega mikla virðingu fyrir vændiskonum (annað en helvítis feministarnir sem hata svoleiðis vændiskonurnar að það er engu lagi líkt). Þær ráða líka algerlega hvort notaður er smokkur og bara segja út með þig góði, ef vændiskvennavinurinn mikli vill eitthvað gera smokklaust en þær ekki.

Þetta vitum við nú öll.

Nema sko hann Stefán Þór. Það virðist alveg hafa gleymt þessum fínu reglum, sem allir hinir fara eftir. Hann nefnilega heimtaði sinn drátt þó vændiskonan væri hætt við vegna þreytu. Þegar hún reyndi málamiðlun og bauð munnmök þá heimtaði hann að enginn smokkur væri settur á hans allra fegursta ljósasprota sem lýsti svo fallega upp skammdegið. Og þegar hann fékk ekki sínu framgengt með því að skipa fyrir, nú þá bara nauðgaði hann konunni.* Misþyrmdi henni svoldið í leiðinni og rændi svo peningum hennar og tölvunni, eftir að hafa rústað íbúðinni.

En þó var þetta svo jafn leikur. Og vændi öllum til hagsbóta. Sérstaklega smjörkúk litla, nauðgaranum geðþekka, því allir eru vændiskúnnarnir góðir strákar sem bera mikla virðingu fyrir konum.

___
* Mér finnst nú ljótt af dómaranum að taka ekki meira mark á Stefáni Þór þegar hann ljóstraði því upp að konan hefði bara kært hann til að hafa af honum fé. Það er nú svo augljós hvati þeirra sem kæra saklausa drengi fyrir nauðgun.

Fjarstöddu afmælisbörnin

Sólin er 4,5 milljarða ára og sólarguðirnir ýmsu, sem eru misgamlir, eiga öll afmæli í dag, svo og Jesú.* Hvorki sólin né þeir eru þó mætt í eigin afmælisveislu. Nóg er þó tilstandið.

Talað er um endurfæðingu sólarinnar um þetta leyti árs, sem er reyndar á sólstöðum nokkrum dögum fyrr, en það hefur nú svosem líka verið hringlað með fæðingardag Jesú, þannig að það breytir litlu. Hver heldur svo uppá þann afmælisdag sem hentar heimsmynd viðkomandi: þar myndi ég nú frekar vilja vera sólarmegin.

Það voru hinsvegar ekki mjög sólskinsbjört skilaboð sem lesa mátti um í Fréttablaðinu þar sem ritstjórinn og fyrrverandi ritstjóri, sem einnig gegndi eitt sitt stöðu dóms-og kirkjumálaráðherra, lögðust á eitt um að telja lesendum trú um að fólk sem leggi sig fram um að „lækka ris þjóðarinnar í andlegum efnum“ hafi takmarkað „kærleikshugsjón kristinna manna í skólum höfuðborgarbúa“. Ritstjórinn núverandi taldi þó kirkjuna geta fundið leið að hjörtum barna með því að bjóða þeim utan skólatíma** (í stað þess að börn foreldra sem ekki aðhyllast kristna trú séu dregin inní trúarathafnir kristinna: eða skilin eftir ella), en gerir það með einhverskonar herhvöt: Vörn í sókn.

Ritstjórinn fyrrverandi hefur að auki miklar áhyggjur af að kirkjan verði ekki lengur þjóðkirkja og notaði gamalkunna takta, sem núverandi biskup beitir ítrekað, að tala um kærleika og aðrar siðareglur eins og það detti uppfyrir ef böndin milli kirkju og hins opinbera verða slitin (hann tekur reyndar fram að kristnir eigi ekki einkarétt á þeim en talar samt eins og kærleikurinn hverfi ef sérþörfum þjóðkirkjunnar sé ekki sinnt).
Þá tekst honum með einhverjum hætti að tengja allt þetta við hin kapítalísku jól þar sem allt gengur út á að eyða og spenna, sem er hinn gamalkunni söngur um að milli sóknar í efnisleg gæði og trúleysis sé samasemmerki.

Ég get ekki annað en tekið undir með Kjartani Valgarðssyni*** sem bendir á að með þessum pistli hafi ritstjórinn fyrrverandi gert sitt til að „spilla félagslífi manna og samlyndi“. Kannski hefði einhverju af fjarstöddu afmælisbörnunum tekist að stilla til friðar. Ég veðja á sólina, hún er sterkust.

___
* Sólarguðirnir eru t.d. hinir forngrísku Helios og Apolló, hinn fornegypski Hórus og hinn persneski Míþras, sem allir eiga afmæli sama dag og Jesú.
** Fréttir hafa borist af því að foreldrarnir sæki messu með börnum sínum, sem hlýtur þá að vera gott mál fyrir kirkjuna.
*** Kjartan spyr í pistlinum

„hvað sé „kærleikshugsjón“ og „siðaboðskapur“ kristinna manna, ef út í það er farið. Vissulega gegna þessi hugtök stóru hlutverki í hugmyndaheimi kristninnar, samanber tvöfalda kærleiksboðorðið „elska skaltu náunga þinn eins og sjálfan þig“ og boðorðin um þjófnað, lygi, framhjáhald, morð, ást til foreldra, náunga og guðs, og Gullnu regluna: „Allt sem þér viljið, að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra.““

Fyrir þau sem hafa áhuga á að lesa um hversu einstök Gullna reglan er — eða öllu heldur hve mörg trúarbrögð innihalda hana á mismunandi orðaðan hátt — má benda á ágæta samantekt hér.

Öskjuhlíðin

Göngustígar liggja vítt og breitt um Öskjuhlíð og stöðugt fjölgar fólki, sem nýtur útivistar í þessum yndisreit í hjarta höfuðborgarinnar. Öskjuhlíðin er hlekkur í kerfi gönguleiðar frá gamla miðbænum um Vatnsmýrina, Fossvogs- og Elliðaárdalinn að Elliðaárvatni og inn í Heiðmörk.

Eða: Öskjuhlíðin er frátekin fyrir byggingarframkvæmdir og flugumferð. Stefnt er að því að steypumagnið á og umhverfis þennan fyrrum útivistarreit verði minnsta kosti álíka og grjótmagnið undir honum sem er víst allt að 70 metra þykkt. Árið 1950 var byrjað að planta þar trjám en nú eru þau fyrir (enda fáránlegt að vera með 200.000 tré á einum stað) og verða fjarlægð að hluta eða öllu leyti. Mikilvægt er líka að hindra allt þetta gangandi fólk í að komast leiðar sinnar með því að byggja nógu mikið, Háskólinn í Reykjavík er gott dæmi. Uppdiktað Bláa lón (sem myndi reyndar ríma vel við gervigoshverinn) efst á Öskjuhlíðinni myndi gegna svipuðu hlutverki.

Þau sem eru á móti því að sagað sé ofan af trjám, þau fjarlægð eða hlussu byggingum plantað við og ofan á Öskjuhlíðina eru á móti framförum!

Meiri steypu!

Ég horfist í augu við mistök mín

Fyrr á þessu ári skrifaði ég pistil um fjármál eða öllu heldur hvernig fjölmiðlar hafa fjallað um fjármál. Þar hneykslaðist ég á frétt um laun bankastjóra Arion banka, en ekki bara hinum fáránlega háu launum hans (sem hann eflaust hefur enn og líklega fengið jólabónus að auki) heldur líka því að í fréttinni var talað um að hann hefði helmingi hærri laun en síðasti bankastjóri. Og ég semsagt pirraðist yfir þessu enda þykir mér einstaklega órökrétt að tala um 4 sem helmingi hærri tölu en 2, þegar augljóst er að 4 er tvöfalt hærri tala en 2.

Nema hvað. Þegar ég hlustaði á Málstofuna á hlaðvarpi Ríkisútvarpsins runnu á mig tvær grímur. Þar er sagt:

„Ef hefð og rökrétt mál þykja stangast á, fær hefðin oft forgang.

Ýmsum hefur þótt órökrétt að nota orðalagið helmingi fleiri í merkingunni tvöfalt fleiri, en dæmi úr fornu máli sýna ótvírætt þessa merkingu og hefðarrökin valda því að þetta orðalag hefur verið talið gott og gilt.“

Ég hafði semsagt rangt fyrir mér og verð greinilega að beygja mig fyrir hefðinni og láta rökvísi lönd og leið. Jafnframt að biðja viðskiptafréttablaðamann Vísis afsökunar á að hafa haft hann fyrir rangri sök og geri ég það hér með.

Hafi ég einhverntímann aftur rangt fyrir mér mun ég sannarlega viðurkenna það.

Enga mjúka pakka

Nú er slétt vika þar til jólapakkarnir verða opnaðir. Mikil tilhlökkun er hjá flestum, sérstaklega börnunum, en þó kvíða sumir þessari stund enda alltaf vandræðalegt að fá pakka sem ekki hittir í mark og jafnvel enn verra að vera gefandinn í slíkum tilvikum. Ég hef séð ýmsar útgáfur af vonbrigðum og gleði við þessar aðstæður. Ég hef þó aldrei orðið vitni að því að einhver fái lifandi dýr í jólagjöf.* Þó er til fólk sem lætur sér detta í hug að það sé viðeigandi gjöf, jafnvel sem óvænt gjöf til kærustunnar, sem kannski hefur ekki einu sinni áhuga eða aðstæður til að vera með dýr á heimili sínu enda þótt hún hafi einhverntímann sagt að kettlingar séu krútt eða hvolpar séu fallegir. Í mörgum tilvikum eru það þó börn sem fá kettling, hvolp, kanínu, naggrís, hamstur eða hvaða annað loðdýr sem þau hafa óskað sér eða hinir fullorðnu halda að þau hafi gaman af.

Nú er kannski ekkert við því að segja svo framarlega sem barnið (eða kærastan) í rauninni vill fá svona dýr og uppeldisaðilarnir líka, enginn er með ofnæmi og hinir fullorðnu gera sér grein fyrir hvað það þýðir að halda dýr inni á heimilinu. En eins og Anna Kristine Magnúsdóttir formaður Kattavinafélagsins bendir á í pistli í Fréttatímanum þá er það að eignast kött langtímaskuldbinding, allt til tuttugu ára. Hún bendir líka á allskyns misskilning fólks um ketti. Kettlinga (og þetta á eflaust við um hvolpa líka) á ekki að taka frá móður sinni of unga, átta vikna kríli er allsekki tilbúið að takast á við lífið upp á eigin spýtur. Og hún bendir á að kettir strjúka séu þeir sendir á önnur heimili í pössun og eru því betur settir á kattahóteli (eða að einhver flytji inn til þeirra og sinni þeim) í fjarveru eigenda sinna. Það er ekki í lagi að skilja þá eftir eina eftir í ljóslausum íbúðum. Og margs annars ber að gæta að þegar lifandi dýr er tekið inn á heimilið.

En fyrst og fremst bendir formaður Kattavinafélagsins á að kettlingur er ekki besta jólagjöfin. Allt of oft losar fólk sig við þá þegar þeir hætta að vera litlu sætu fjörboltarnir og þá væri nú betra að hafa sleppt því að gera kisu litlu þann óleik að láta hana lenda á heimili þar sem hún var ekki velkomin.

Gefum bók í jólagjöf. Það er auðvelt að leggja hana frá sér að loknum lestri og hugsa aldrei um hana meir ef hún höfðar ekki til manns. Lítið dýr ætti enginn að eignast eða losa sig við með svo auðveldum hætti.

___
* Fyrir nokkrum árum skrifaði ég pistil sem heitir „Lifandi dýr eru ekki jólagjafir“. Þar vísa ég til auglýsingaherferðar sem gekk í Bretlandi eða Bandaríkjunum þar sem reynt var að vekja fólk til vitundar um að lifandi dýr séu ekki til gjafa. Það virðist því vera algengt að fólk gefi dýr og hugsi ekki út í afleiðingarnar.

Ójafnréttið er byggt inn í samfélagið

Alltaf verð ég nú kát þegar einhver segir eitthvað sem ég vildi sagt hafa — en segir það betur.

Úr grein Magnúsar Sveins Helgasonar „Andfemínismi, níhílismi og frjálshyggja“:

Fyrir femínistum er rót ójafnréttis, kvennakúgunar og annarrar kúgunar á undirokuðum hópum sú að ójafnréttið er byggt inn í samfélagið: Það gegnsýri menninguna alla og samfélagið allt. Konur séu fórnarlömb kerfisbundinnar mismununar, mismununar sem er samfélagsleg. Til að ráðast gegn óréttlætinu þurfi því að ráðast í róttækar breytingar á samfélagsgerðinni allri – breytingar sem krefjist samfélagslegrar samstöðu og þess að sameiginlegum tækjum samfélagsins og stofnunum sé beitt.

Slíkur hugsunarháttur er auðvitað eitur í beinum frjálshyggjumanna, enda líta þeir svo á að það sé ekki til neitt “samfélag”, aðeins einstaklingar. Ef maður viðurkennir að einstaklingarnir séu hluti af einhverri stærri heild og að það verði að taka tillit til þessarar heildar þá er maður um leið að viðurkenna að samfélagið, og ríkið, hafi siðferðilegar skyldur. Að það sé til samfélagsleg ábyrgð, og að einstaklingarnir beri ekki aðeins einstaklingsbundna ábyrgð heldur einnig samfélagslega ábyrgð, og að í þessari siðferðilegu ábyrgð felist að okkur beri skylda til að sjá fyrir þeim sem ekki geta gert það sjálfir – að okkur beri sameiginleg ábyrgð til að halda úti félagsþjónustu osfv. Með öðrum orðum: Ef Brynjar [Níelsson] færi að samþykkja forsendur femínisma myndi hann þurfa að samþykkja velferðarsamfélagið og ríkisvaldið. Nokkuð sem er auðvitað erfitt fyrir frjálshyggjumann.

Og einstaklingshyggjusinnaðir anarkistar eiga líka erfitt með það, eins og lesa má í hinni ágætu grein Magnúsar.

Munurinn á smokknum og pillunni

Knúzið er gott en hefur þann galla að á athugasemdakerfinu liggja andstæðingar feminisma eins og mara. Þeir vaða þar uppi með fávískar hugmyndir eins og þær að smokkanotkun sé eingöngu til að koma í veg fyrir getnað og karlmaður sem neitar að nota smokk sé bara að taka sénsinn á því að gera konu ólétta. Kona sem vilji ekki verða ólétt geti bara verið á pillunni en smokkurinn sé alger óþarfi. Hin ágæta grein, sem andfeministinn þurfti endilega að setja skugga á, er um pólitískar samsæriskenningar sem skellt er fram þegar þekktir karlmenn eru ásakaðir um nauðgun.

Mál Assange snýst mikið til um að hann neitaði að nota smokk og þessvegna neituðu konurnar að stunda með honum samfarir. Karlmaður sem neitar að nota smokk er mjög líklegur til að nota ekki smokk, almennt og yfirleitt. Þarafleiðandi er karlmaður sem neitar að nota smokk líklegur til að vera með kynsjúkdóm, eða að minnsta kosti líklegri en sá sem alltaf notar smokk. Þessvegna vildu konurnar ekki stunda með honum samfarir smokklausum. En fávískir andfeministar stilla þessu með smokkanotkunina eins og það snúist um getnaðarvarnir.

„Nú mætti t.d. líkja því að nota ekki smokk við að ljúga til um að vera á pillunni, þótt það sé ekki 100% eins, en hefur svipaða merkingu hvað hættu á þungun snertir … Ég fæ því ekki séð að það sé neitt til að blása á að kona ljúgi til um pilluna. Slíkt atvik getur vel verið mjög alvarlegt. Spurningin er hvort við köllum það nauðgun og árás, hvort sem karlinn eða konan er hálfsofandi þegar mökin hefjast og karlinn stendur í þeirri trú að konan sé á pillunni?“

Þar sem andfeministinn sem hér um ræðir fær auðvitað ekki undirtektir við skoðunum sínum (sem allar snúa í þá átt að nauðganir séu léttvægar, misskilningur og upplognar af hálfu kvenna) þá skrifar hann að auki sérlega heimskulega bloggfærslu þar sem hann skautar framhjá kynsjúkdómavinklinum:

„En treysti fólk því sæmilega að kynsjúkdómar komi ekki við sögu, snýst málið aðeins um að koma í veg fyrir þungun og þá geta ýmsar gerðir getnaðarvarna fyrir konuna dugað til.“

Þetta snýst um kynsjúkdóma. Smokkar geta afstýrt smiti kynsjúkdóma.

HIV - alnæmi
Áhrifamesta vörnin gegn HIV er smokkurinn. Smokkurinn getur einnig komið í veg fyrir aðra kynsjúkdóma, t.d. herpes, kynfæravörtur, klamydíu og lekanda, og er auk þess góð getnaðarvörn.

Lifrarbólga B
Rétt notkun smokksins getur komið í veg fyrir smit. (Um lifrarbólgu B gildir það sama og um HIV, að smit getur orðið með öðrum leiðum en við samfarir, þá sérstaklega með sprautunotkun.*)

Klamydía
Um 2000 Íslendingar greinast árlega með klamydíu.
Smit á sér stað við samfarir þegar sýkt slímhúð annars einstaklingsins kemst í snertingu við slímhúð hins. Bakteríurnar geta líka smitað við munnmök. Viss hætta er á því að klamydía geti borist í augu ef sýktur einstaklingur snertir kynfærin og nuddar síðan augun. Þess vegna er góður handþvottur mikilvægur, t.d. eftir að farið er á salerni.**

Smokkurinn er EINA vörnin gegn smiti. Til þess að hann veiti hámarksvörn verður að nota hann rétt.

Klamydíubakterían er hættuleg af því að hún getur valdið ófrjósemi hjá konum vegna bólgu í eggjaleiðurum sem síðan geta lokast. Klamydía er ein algengasta ástæða ófrjósemi ungra kvenna.

Lekandi
Smokkurinn er EINA vörnin gegn smiti.
Lekandi er alvarlegur sjúkdómur því hann getur valdið ófrjósemi eins og klamydía. Þetta á bæði við um konur og karla. Lekandi getur einnig valdið sýkingu og bólgu í liðum, augnsýkingum og í verstu tilvikum sýkingu í eggjaleiðurum og kviðarholi.

Tríkómónas-sýking smitast einnig við óvarðar samfarir.
Svarið er sem fyrr: smokkurinn.

Hinsvegar skeyta flatlús og kláðamaur engu um smokkinn, fremur en aðrar skepnur.

___
* Um kynfæraáblástur, kynfæravörtur og sárasótt segir á heimasíðu Landlæknis: Smokkurinn getur bara verndað þá hluta kynfæranna sem hann hylur. Hann er því ekki fullkomin vörn gegn smiti því að slímhúð og húð sem ekki er hulin geta sýkst við samfarir.

** Hvað hafa aftur verið gerðar margar kannanir og rannsóknir sem leiða í ljós að skuggalega hátt hlutfall fólks þvær sér ekki eftir salernisferðir?

Tölfræðilegar staðreyndir um klám og vændi

Allt fólk hér á landi, rétt eins og annarstaðar á Vesturlöndum, sem komið er yfir tvítugt veit að reykingar (og öll önnur tóbaksnotkun) er skaðleg. Það þarf ekki að draga fram tölfræðilegar staðreyndir, hvað þá vitna í frumheimildir um rannsóknir til þess að staðfesta það í hvert sinn sem reykingar ber á góma.

En sé rætt um vændi eða klám, þá dugir nú ekki að tala um skaðsemi og láta eins og allir viti hvað við er átt. Þá er heimtað að sýnt sé fram á rannsóknarniðurstöður, en samt ekki þessar sko heldur aðrar, og gjörasvovel og framvísa frumheimildum. Með þessu er auðvitað verið að draga skaðsemina í efa, rétt eins og tóbaksframleiðendur gerðu árum og áratugum saman, löngu eftir að allir vissu hverjar afleiðingar reykingar eru. Þeir drógu allar rannsóknir í efa og reyndu allt hvað af tók að sýna fram á að reykingar væru skaðlausar og hafa barist gegn öllum sem hafa sýnt fram á annað.* Markmið tóbaksfyrirtækjanna er að koma í veg fyrir að almenningur hætti að reykja. Klámiðnaðurinn er líka risastór iðnaður sem hefur mikilla hagsmuna að gæta, og hann styður við 'rannsóknir' (þó það komi ekki endilega fram) sem sýna eiga fram á að klám sé jákvætt fyrir alla aðila.

Þeir sem verja aðgang karla að klámi og vændiskonum eru ýmist vændiskúnnar, þeir sem vilja vita af möguleikanum á að geta keypt sér aðgang að vændiskonu í framtíðinni, klámnotendur eða frjálshyggjumenn**, oft allt framangreint. Svo eru það auðvitað þeir sem trúa öllu því sem framantaldir segja og eru nytsömu sakleysingjarnir í umræðunni, oft eru það unglingar sem finnst klámið spennandi og skilja ekki fyrir sitt litla líf afhverju einhverjum er illa við það. Margir þessara finna svo einhverja tölfræði *** (byggða á rannsóknum sem jafnvel eru kostaðar af klámiðnaðnum) sem þeir geta vitnað í, þar sem sýnt er fram á að fólk í vændi og klámi sé elskusátt við sig og sitt starf.Allir þessir aðilar gagnast klámiðnaðinum, þessum múltímilljarðabransa sem svífst einskis. Markmiðið er gróði en ekki hamingja, hvorki hamingja þeirra sem starfa í iðnaðinum (í vændishúsum, á götum úti, í kvikmyndum eða þ.h.) né þeirra sem kaupa sér aðgang að honum.

En flott hjá ykkur samt að verja þetta. Og heimta svo að við hin, sem trúum ekki enn tóbaksiðnaðinum þegar hann segir að reykingar séu smart og næstum bara alveg skaðlausar, trúum því eitthvað frekar að klámiðiðnaðurinn, sem augljóslega er skaðlegur jafnt einstaklingum og samfélagi, sé að gera okkur einhvern greiða. Ræðið svo tölfræði, endilega.

___
* Það hefur nú ekki lítið verið talað um 'frelsi' reykingamanna til að reykja ofan í aðra og eyðileggingar eigin heilsu.

** Frjálshyggjumenn líta á það sem 'frelsi' að allt sé falt fyrir peninga og engar hömlur megi setja á hegðun fólks eða flæði fjármagns eða hvernig fólk er hvatt til að hegða sér til þess að aðrir geti grætt á því, allt í nafni frelsis auðvitað. Frjálshyggjumenn hafa þó meiri áhuga á peningalegum gróða en mannréttindum og enn minni áhuga á skaðlegum áhrifum á samfélag, enda er samfélag ekki til fyrir þeim heldur bara bunki af einstaklingum sem ráfa um og reyna að græða á öðrum.

*** Án þess að ég hafi nokkurn áhuga á tölfræði þá get ég alveg unnt fólki þess að hafa gaman af henni en mér (eða öðrum feministum) ber engin skylda til að eltast við hverja þá rannsókn sem sýnir frávik frá rannsókn sem var gerð til að afsanna rannsókn um eitthvað sem afsannar eða sannar eitthvað.

Sumt á betur við en annað

Ég verð að viðurkenna að ég botna eiginlega ekki upp né niður í ýmsum uppnefnum sem ég hef heyrt feminista kallaða.

Hobbýfemínistar
Forréttindafemínistar
Fasystur
Femínasistar
Nærbuxnafemínistar

Ég játa að mig skortir skilning á þessu með hobbýfeministana (ég hætti að safna frímerkjum og fór að safna feministum? ég hætti að spila handbolta og fór að spila feminisma?) og líka þessu með forréttindafeminista. Við hér á Íslandi — karlar jafnt sem konur — erum sannarlega forréttindafólk miðað við stóran hluta jarðarbúa og nægir að nefna aðgang að hreinu vatni, svo ég fari ekki að tala um menntun og heilbrigðisþjónustu, en hvernig feministar njóta þessarra eða annarra forréttinda umfram aðra Íslendinga skil ég ekki.

Fasystur og femínasistar, jú ég skil orðin en átta mig ekki á hvernig hægt er að klína fasisma og nasisma uppá feminista. Ég veit ekki betur en feministar hafi t.a.m. stutt réttindabaráttu allra þeirra sem fasistum er í nöp við (s.s. samkynhneigðir, fatlaðir), og ekki bera feministar ábyrgð á neinu þvílíku sem voðaverkum nasista.

Hinsvegar er ég elskusátt við síðasta orðið: nærbuxnafemínistar. Eins og kuldinn hefur verið undanfarið þykir mér eiginlega óhugsandi annað en allar konur hafi verið nærbuxnafeministar og sannarlega er ég ein af þeim: hef meira segja verið í ullarbrók.

Það myndi útskýra þetta alltsaman

Reiðibylgja skall á samfélaginu í gær við hina svívirðilegu árás Pressunnar á allar konur sem hugsanlega eiga eftir að standa í þeim sporum að kæra nauðgun. Í nokkra daga þar á undan hafði reyndar allt logað af rifrildum vegna kærumálsins sem óþarfi er að tíunda.

Nú langar mig að vita hvort allar þær konur sem hafa tekið þátt í umræðunni, og sérstaklega auðvitað þær sem hafa æst sig uppúr öllu valdi, hafi verið á túr?

Það væri voða almennilegt ef einhver karlmaðurinn gæti tekið að sér að svara þessu.

Pressan var of mikil svo hann lýgur því aftur að hann sjái eftir myndbirtingunni

Steingrímur Sævarr Ólafsson, draslritstjóri ömurleikapressunnar sendi í gær frá sér þannig afsökunarbeiðni vegna hinnar svívirðilegu myndbirtingar að enginn tók mark á honum. Í dag — eftir að undirskriftarlistar hafa gengið gegn öllum miðlum Vefpressunnar, sem er í eigu Björns Inga Hrafnssonar launagreiðanda Steingríms, og fyrirtæki eru farin að draga til baka auglýsingar á þessum skítamiðlum — þá kemur önnur afsökunarbeiðni, alveg í hjartans einlægni. Þar er þetta allt harmað af öllu hjarta og eftirsjáin er óskapleg.

Oj og oj. Skítapakk með dollaraglampa í augunum. Því það er fyrst og fremst þráin eftir flettingum sem ber siðferðiskennd ritstjórnar ofurliði, aftur og aftur. Því Vefpressumiðlarnir hafa farið ítrekað yfir strikið. Það er ekki hægt að líta á það sem annað en ásetning. Engin hætta er á, þrátt fyrir grenjið í ritstjóranum, að Vefpressuhyskið hafi „dregið lærdóm af þessu máli“, það eina sem það sér framá er minni aur í kassann.

Björn Ingi Hrafnsson vill að nauðgarar fái að nauðga óáreittir

Skítasvæðið Pressan, undir eignarhaldi Björns Inga Hrafnssonar, hefur stigið fram fyrir skjöldu til að koma öllum konum í skilning um að þær skuli sko bara vara sig ef þær voga sér að kæra karlmenn fyrir nauðgun. Þá verða myndir birtar af þeim svo að allir helvítis nauðgaraverjendurnir geti gert aðsúg að þeim.