Hypatia
* Lesendur athugið að hér á eftir fara ítarlegar morðlýsingar. *
Morðið var framið af fjölda karla sem réðust á konu og hún drógu hana inn í byggingu þar sem hún var flett klæðum og barin til dauða með þakflísum. Síðan var lík hennar sundurlimað og brennt.
Nei, þetta er ekki lýsing á hinum hræðilega dauðdaga Farkhunda Malikzada sem var drepin í Kabúl í Afghanistan í mars á þessu ári. Karlarnir sem myrtu Farkhunda múslimar eins og hún, og þeir börðu hana, fleygðu henni fram af þaki, óku bíl yfir hana, og eftir að hafa grýtt hana kveiktu þeir loks í líkinu.
En morðlýsingin í upphafi á við um morðið á Hýpatíu sem var einnig var framið í marsmánuði en árið 415 (eða 416) e.Kr. í Alexandríu í Egyptalandi. Hýpatía var stærðfræðingur og heimspekingur sem aðhylltist nýplatonisma (var semsagt ekki kristin) sem varð til þess að kristnir karlar réðust á hana, drógu hana inn í kirkju og drápu hana með þessum hrottalega hætti. Það er ansi merkilegt hvað þessar morðsögur báðar eiga margt sameiginlegt, burtséð frá trúarskoðunum múgsins sem framdi morðin.
En þótt svona voðaverk megi ekki gleymast er til önnur og skemmtilegri saga af Hýpatíu. Hún vildi ekki giftast frekar en margar konur mannkynssögunnar sem helguðu sig starfi sínu, en það aftraði þó ekki einum nemanda hennar frá því að verða ástfanginn af henni. Seint gekk að losna við hann.
Hýpatía greip þá til þess ráðs að flæma vonbiðilinn burt með því að vekja athygli hans á því sem karlmönnum allra tíma hefur þótt ógeðslegast við konur: tíðablæðingar. Hún tók saman dulurnar sem hún notaði þegar hún var á túr og kastaði fyrir fætur vonbiðilsins, og lét þau orð falla að svona fylgdi kvenmanninum sem hann væri að eltast við, og það væri nú ekkert fallegt við þetta. Og þá lét hann sér loks segjast, líklega alveg í sjokki. Engum sögum fer af því hvort hann hafði áhuga á kvenfólki eftir þetta eða hvort hann ályktaði að Hýpatía væri eina konan sem væri svona ósmekkleg að fara á túr.
Kannski fannst Hýpatíu sjálfri að tíðablæðingar og allt sem þeim fylgir vera ógeðslegt, en hugsanlega fannst henni það ekki en lét sig hafa að nota þetta vopn til að losna við þennan sauðþráa náunga. Mér finnst þessi aðferð Hýpatíu fyndin enda þótt ég taki einnig undir með íslenskum feministum í miðri túrbyltingu sem líta á tíðablæðingar sem eðlilegar en ekki vopn til að hrella karlmenn.
Morðið var framið af fjölda karla sem réðust á konu og hún drógu hana inn í byggingu þar sem hún var flett klæðum og barin til dauða með þakflísum. Síðan var lík hennar sundurlimað og brennt.
Nei, þetta er ekki lýsing á hinum hræðilega dauðdaga Farkhunda Malikzada sem var drepin í Kabúl í Afghanistan í mars á þessu ári. Karlarnir sem myrtu Farkhunda múslimar eins og hún, og þeir börðu hana, fleygðu henni fram af þaki, óku bíl yfir hana, og eftir að hafa grýtt hana kveiktu þeir loks í líkinu.
En morðlýsingin í upphafi á við um morðið á Hýpatíu sem var einnig var framið í marsmánuði en árið 415 (eða 416) e.Kr. í Alexandríu í Egyptalandi. Hýpatía var stærðfræðingur og heimspekingur sem aðhylltist nýplatonisma (var semsagt ekki kristin) sem varð til þess að kristnir karlar réðust á hana, drógu hana inn í kirkju og drápu hana með þessum hrottalega hætti. Það er ansi merkilegt hvað þessar morðsögur báðar eiga margt sameiginlegt, burtséð frá trúarskoðunum múgsins sem framdi morðin.
En þótt svona voðaverk megi ekki gleymast er til önnur og skemmtilegri saga af Hýpatíu. Hún vildi ekki giftast frekar en margar konur mannkynssögunnar sem helguðu sig starfi sínu, en það aftraði þó ekki einum nemanda hennar frá því að verða ástfanginn af henni. Seint gekk að losna við hann.
Hýpatía greip þá til þess ráðs að flæma vonbiðilinn burt með því að vekja athygli hans á því sem karlmönnum allra tíma hefur þótt ógeðslegast við konur: tíðablæðingar. Hún tók saman dulurnar sem hún notaði þegar hún var á túr og kastaði fyrir fætur vonbiðilsins, og lét þau orð falla að svona fylgdi kvenmanninum sem hann væri að eltast við, og það væri nú ekkert fallegt við þetta. Og þá lét hann sér loks segjast, líklega alveg í sjokki. Engum sögum fer af því hvort hann hafði áhuga á kvenfólki eftir þetta eða hvort hann ályktaði að Hýpatía væri eina konan sem væri svona ósmekkleg að fara á túr.
Kannski fannst Hýpatíu sjálfri að tíðablæðingar og allt sem þeim fylgir vera ógeðslegt, en hugsanlega fannst henni það ekki en lét sig hafa að nota þetta vopn til að losna við þennan sauðþráa náunga. Mér finnst þessi aðferð Hýpatíu fyndin enda þótt ég taki einnig undir með íslenskum feministum í miðri túrbyltingu sem líta á tíðablæðingar sem eðlilegar en ekki vopn til að hrella karlmenn.
posted by at 11:59 e.h.
<< Home