Borgarstjórastóll í sigtinu

Þegar borgarstjórn var sökuð um gyðingahatur tók Áslaug Friðriksdóttir þá fjarstæðu á næsta stig með því að líkja meirihluta borgarstjórnar við nasista. Svo baðst hún reyndar afsökunar á að hafa ekki valið orð sín af meiri kostgæfni og vandað betur til máls síns. Eitt er orðavalið, annað er hugsunin sem liggur að baki. Því Áslaug er nefnilega ekkert búin að sleppa takinu á þessari nasista hugsun. Í dag segir hún í viðtali:

„En það er alveg ástæða til þess að nefna nasista vegna þess að í Evrópu eru nýnasistar að komast til valda. Það er ástæða til að óttast öfgahópa.“

Venjulegt fólk á erfitt með að sjá samasemmerki milli borgarstjórnarmeirihlutans í Reykjavík og nýnasistahópa – en Áslaugu er greinilega mikið í mun að ræða nasista, nýja sem gamla, í hvert sinn sem hún ræðir um borgarstjórnarmeirihlutann.

Þessi furðulega rógsherferð Áslaugar er eiginlega bara hlægileg og varla margir sem taka undir með henni. En Áslaug ætlar sér fleira með þessu viðtali en bara rægja borgarstjórnarmeirihlutann með því að líkja honum við nasista. Því Áslaug er með plan.

Í kjölfar sniðgönguklúðursins ályktar Áslaug að borgarstjórnarmeirihlutinn sé svo óvinsæll þessa dagana að nú sé lag að koma fram með hugmyndir sem geta náð kjósendum yfir til Sjálfstæðisflokksins. Beitan er bætt velferðarþjónusta hjá borginni. En þá þarf auðvitað að einkavæða, nema hvað. Og Áslaug ræðir fjálglega um hvað þetta verði nú allt gott þegar einkaaðilar fá að græða svoldið á velferðarþjónustunni og þeir sem hafa efni á geta borgað sig framfyrir röð. Eða nei, hún þegir yfir því, en það felst í hugmyndinni.

Nú er lag, hugsa frjálshyggjumenn. Málum vinstrapakkið upp sem nasista sem koma í veg fyrir að velferðarkerfið virki. Ef allar okkar óskir rætast segir borgarstjórn af sér og við getum farið að einkavinavæða. Og græða.