Spýtt í sárið

Á því góða ári 2007 skrifaði ég pistil um umgengni þar sem ég minntist meðal annars á munnvatnsframleiðslu karlmanna. Mér fannst þá og finnst enn furðulegt hvað karlmenn virðast framleiða mikið munnvatn, mun meira en konur, og skildi hvorki þá né nú hvernig á því stendur að karlmenn sem iðka fótbolta hrækja meir en þeir sem stunda aðrar íþróttir.

Nú hefur Illugi Jökulsson skrifað áskorun til KSÍ einmitt útaf þessum hrákaslummum sem knattspyrnumenn skilja eftir sig á fótboltavöllum. Tilefnið er að sonur Illuga fékk sýkingu í sár eftir að hafa lent „með opið brunasárið eftir gervigrasið beint í hrákaslummu einhvers sem nýlega hafði spilað á vellinum“. Að sögn heilbrigðisstarfsfólks eru slíkar sýkingar algengar. Og Illugi beinir þeim tilmælum til KSÍ að fá knattspyrnumenn til að hætta að hrækja og snýta sér á vellina.

Illugi var auðvitað fyrst og fremst að tala útfrá sýkingunni sem sonur hans fékk. En hrákaslummur lenda víðar en á fótboltavöllum. Ég hef ekki svo sjaldan séð karlmenn hrækja í grasið á Austurvelli enda þótt þeir hljóti að vita að börn og hundar leika sér í grasinu og fólk sest þar í sólbað. Hlauparar hrækja líka og snýta þar sem þeir eru staddir, þeir virðast líta á heilu útivistarsvæðin sem sína prívat vasaklúta. Ojbarasta.

Illugi er auðvitað máttugri penni en ég og því er einhver von til þess að áskorun hans verði til þess að knattspyrnumenn breyti hegðun sinni. Þá gæti það kannski gerst í framhaldinu að gusum úr andlitum yrði útrýmt með öllu á almannafæri.