Mér þykir mest gaman þegar einhver deyr

Kvenhormónin þutu af stað þegar ég las í Fréttablaðinu í morgun að hópur karlmanna vill fá að drepa hreindýr með boga og örvum. Ég hafði ekki áttað mig á að þau verkfæri væru enn notuð við veiðar, en samkvæmt fréttinni er það algengt í öðrum löndum og síst ónákvæmara en að nota byssu. Mér finnst frábært að til séu fleiri angar á „mér þykir mest gaman þegar einhver deyr“ klúbbnum og styð þetta því heilshugar, annaðhvort væri nú.

Það er bara ein spurning sem ég velti fyrir mér — eða öllu heldur sem kvenhormónarnir í mér æpa af löngun til að vita:

Afhverju er ekki til stefnumótasíða þar sem hægt er að komast í kynni við svona karlmenn? Því hversu aðlaðandi er það ekki að finnast það skemmtilegt að drepa einhvern, sérstaklega varnarlaus dýr, að minnsta kosti fæ ég í hnén af hrifningu. Gegt töff, það er það sem það er!