laugardagur, nóvember 01, 2014

Nei ekki hann heldur

Úr því ég er nú farin að sverja af mér fylgispekt við fólk með vafasamar tilhneigingar, þá rifjaðist upp fyrir mér þegar feministar voru skammaðir fyrir að halda hlífiskildi yfir Erpi Eyvindarsyni því hann væri með okkur í liði. Hann slyppi við gagnrýni því hann hefði lýst því yfir að hann væri feministi og styddi VG.

Ég man vel eftir viðtali við Erp fyrir margt löngu þar sem hann sagði „ef ég væri kona þá væri ég rauðsokka“. Ég man líka að hann varði kvenfyrirlitningu í textum sínum á þeim forsendum að hann og hinir hljómsveitarmeðlimirnir í XXX-Rottweilerhundum væru bara „með fyrirlitningu á flestu. Konur og hommar sleppa nú bara alveg ágætlega miðað við aðra.“

Ég man hinsvegar ekki eftir að hafa heyrt lag með Erpi árum saman ef þá yfirleitt. Löngun mín til að hlusta á hann hefur engin verið. Þessvegna kom mér mjög á óvart þegar ég las reiðilesturinn yfir vinstri sinnuðu feministunum fyrir að vera svona einlægir stuðningsmenn hans. Að sama skapi hafa feministar verið krafðir skýringa á að gagnrýna ekki texta Megasar og fyrir að fordæma ekki stefnuyfirlýsingu Valerie Solanas. Ég spyr: þurfa allir feministar að vera gjörkunnugir verkum þessa fólks og tilbúnir að svara fyrir þau?

Ég þekki Erp ekki og veit ekki hans lífsskoðanir umfram það sem hann segir opinberlega, en mér hefur sýnst hann vera sami hræsnarinn og alltof margir aðrir karlmenn sem eru til vinstri í pólitík. Þeir segjast hlynntir jafnrétti kvenna og vilja að konur rífi kjaft því allir eiga að rífa kjaft. En þær mega samt ekkert rífa kjaft við karlmenn eða segja þeim að líta í eigin kvenfyrirlitningarbarm. Þeir vilja auðvitað ekkert fórna kláminu sínu eða hætta að líta fyrst og fremst á konur sem kynverur (samt í góðu sko, því þeir elska „þessar mellur“) og verja kynlífsiðnaðinn með kjafti og klóm. Og svo smæla þeir framan í heiminn og finnst þeir nokkuð góðir. Afþví að stundum hentar þeim að segjast vera feministar.

Efnisorð: , , ,