Ríkissjónvarpið með yfirburði yfir einakareknu sjónvarpsstöðina

Hinar svokölluðu kappræður forsetaframbjóðenda á Stöð 2 um daginn voru þægilegt sjónvarpsspjall fjögurra af níu frambjóðendum. Hinum var ekki boðið því Stöð 2 telur sig ekki þurfa að kynna alla frambjóðendur til leiks.

Ríkissjónvarpið aftur á móti býður öllum frambjóðendum að mæta í beina útsendingu. Enda full ástæða til að leyfa kjósendum að sjá og heyra alla frambjóðendur en ekki bara suma. Þannig gætir fjölmiðill jafnræðis. Svo kom líka í ljós í kvöld að úr því verður betra sjónvarp.

Allir frambjóðendur fengu spurningu sem var þeim óþægileg (sum þeirra komust betur frá því en önnur). Þeim var leyft að rífast innbyrðis upp að vissu marki, og gera sig að fífli ef það var einbeittur vilji þeirra hvorteðer.

Ég hefði auðvitað viljað sjá saumað að Davíð vegna fortíðar hans, og þá af þáttarstjórnendum en ekki Ástþóri, þótt það væri reyndar prýðileg skemmtun. Ekki síst fyrir þá sök að Ástþór mætti, rétt eins og Davíð ku hafa gert á Eyjuþætti Stöðvar 2, með ótal pappíra sem hann veifaði og notaði í skammarræðu sinni.

Elísabet var algjört æði. Hrikalega er hún skemmtileg, og beitt, og flippuð. Stöð 2 gerði mikil mistök að bjóða henni ekki til sín.

Kappræðurnar í kvöld eru enn ein sönnun þess hve Ríkissjónvarpið er nauðsynlegt.