Obama og fólkið sem vill sætið hans

Enn og aftur ætlar Obama að reyna að fá það í gegn að loka Guantanamo. Ef að líkum lætur þvælist þingið fyrir honum, rétt eins og það mun sennilega reyna að koma í veg fyrir að hann komi nýjum hæstaréttardómara í embætti. Repúblikanar mega ekki til þess hugsa að frjálslyndur dómari bætist við réttinn, þeir vilja harðlínumenn sem eru á móti fóstureyðingum en hlynntir byssueign. Obama hefur mikið reynt að draga úr því byssubrjálæði sem ríkir í landi hinna frjálsu, og hefur ítrekað biðlað til þjóðar sinnar um að taka sönsum í því máli.

Það kom mér á óvart þegar ég komst að því að Bernie Sanders forsetaframbjóðandi – sá sem er vonarstjarna margra vinstri manna þar vestra – er ekkert sérstaklega hlynntur strangari takmörkunum þegar kemur að kaupum almennings á vopnum. Hann kaus fimm sinnum gegn frumvarpi sem kvað á um fimm daga biðtíma þar til byssukaupandinn fengi vopnið í hendur. Byssuóðusamtökin NRA studdu hann til þingsetu í upphafi ferils hans, en það var reyndar í því skyni að klekkja á andstæðingi hans. Nú þykist NRA hafa keypt köttinn í sekknum því hann hafi hreint ekki verið þeim leiðitamur. Bernie Sanders er þingmaður Vermont þar sem byssur eru notaðar til veiða en síður til mannsmorða, afstaða hans er sögð ráðast af því. Bernie vill feta bil beggja en hvorki taka harða afstöðu með eða á móti byssueign, og telur sig geta sætt ólík sjónarmið. Það væri nú aldeilis ágætt ef honum tækist það en heldur hefði ég viljað sjá hann taka undir með Obama. Það gerir aftur á móti Hillary Clinton sem berst við Bernie Sanders um tilnefningu Demókrataflokksins um að fá að etja kappi við forsetaframbjóðanda Repúblikanaflokksins (ég er sammála Illuga Jökuls að þeir eru hver öðrum verri) um forsetaembættið, hún tekur skýra afstöðu gegn óheftri byssueign og –sölu.

Svona í ljósi þess að alltof margir Bandaríkjamenn falla fyrir byssukúlu, ýmist fyrir eigin hendi eða annarra, og skotárásir þar sem óðir vitleysingar salla niður allt sem fyrir verður eru fáránlega algengar (25 skotárásir hafa verið gerðar það sem af er árinu) þá verður að segjast að heldur styð ég afstöðu Hillary hvað varðar vopnakaup og vopnaeign almennings. Raunar er ég sammála henni um margt. Hinsvegar kom það í ljós, í nokkuð ítarlegri könnun sem ég tók, að skoðanir mínar fara betur saman við afstöðu Bernie en Hillary, þó munaði ekki nema 5% á þeim.

Fram að því að Bernie Sanders kom fram á sjónarsviðið studdi ég Hillary eindregið, en mér líkar boðskapur hans um meiri jöfnuð í samfélaginu og að hann vill toga Bandaríkin í átt að félagshyggju. Afturámóti stendur Hillary Clinton nær fjármálaöflunum svo að þar hefur hann alveg vinninginn í mínum huga. En á móti kemur að finnst vægast sagt svekkjandi að þegar kona eygir í fyrsta sinn möguleikann á að setjast í einn valdamesta forsetastól veraldar, þá stígur fram hvítur kall og stelur frá henni athyglinni og kjósendunum. Og mér mislíkar sérstaklega að ungar konur hafni kvenframbjóðandanum — en finnst samt gott ef risin er upp kynslóð sósíalista þar vestra.

Afstaða mín til forsetaframbjóðenda Demókrataflokksins er semsagt klofin og tvístruð. Eini kosturinn er að ég verð ánægð með hvort þeirra sem sigrar hitt og etur kappi við frambjóðanda Repúblikana. Og þá er bara eftir fyrir sigurvegarann að rústa þessu upptrumpaða gerpi sem annars á eftir að hrella heimsbyggðina.