Þöggunartilburðir á Kvennablaðinu

Áðan var mér sá ógreiði gerður að senda mér slóð á Kvennablaðið þar sem lesa mátti pistil eftir Evu Hauksdóttur. Þegar Kvennablaðið hóf göngu sína hélt ég í 2 mínútur að þetta yrði fínn feminískur vettvangur en þegar ég komst að því að þessi stæki andfeministi væri þar innsti koppur í búri runnu á mig tvær grímur. Þá sjaldan ég rek þar inn nefið (og held fyrir það á meðan) verð ég alltaf jafn bit. Jújú, þarna er allskonar sem eftilvill væri áhugavert ef ekki væri fyrir lesendahópinn sem birtist í athugasemdakerfinu: kallar sem örugglega læsu ekki blað með þessu nafni nema afþví að þeir eru áhangendur Evu.

Eitt sinn þegar ég svipaðist um á Kvennablaðinu (eftir að hafa lesið e-ð sem e-r vísaði mér á) rakst ég grein eftir unga konu sem skrifar ágætis pistil um feminisma, og hún var bara aðallega að þakka fyrir að feminismi hafi verið til og veitt henni ýmis réttindi. En fólkið í athugasemdakerfinu, með Evu í broddi fylkingar - átti ekki til orð af hneykslun. Alveg forboðið auðvitað – í fjölmiðli sem kennir sig við málgagn Bríetar Bjarnhéðinsdóttur — að vera ánægð með feminisma. (Ég hef áður skrifað um andfeminisima í Kvennablaðinu.)

Í þessari sömu ferð inn á hið kvenréttindafjandsamlega Kvennablað fann ég fleira. Og ef eitthvað var ömurlegra en viðbrögð Evu og jákórsins við greininni (sem ég ræddi hér að ofan) þá eru það athugasemdir þeirra við grein sem fyrsta árs nemi í framhaldsskóla hafði vogað sér að skrifa. Hún hafði gerst sek um að tala jákvætt um feminisma og fékk ekki bara Evu heldur líka hinn rökfasta Kristinn Theódórsson til að ráðast gegn sér. Það var þá andstæðingurinn sem þau völdu sér, 17 ára krakki!

En þó þöggunartilburðir Evu sýni sig þarna berlega þá koma þeir enn betur í ljós í þeim dæmalausa pistli sem hún skrifar í Kvennablaðið í dag. Þar rakkar hún niður og hæðist að brjóstabyltingunni, frásögnum kvenna á Beauty tips um kynferðisofbeldi, og því að konur (og sumir karlar) skuli opinbera með prófílmynd að þær þekki þolendur kynferðisofbeldis eða hafi sjálfar orðið fyrir kynferðisofbeldi.

Oft hef ég verið gáttuð á Evu og hvernig hún hikar ekki við að ráðast gegn fólki í mannréttindabaráttu, en þessi hæðnislega árás á þolendur ýmiskonar ofbeldis og kynferðisbrota, er svo illkvittin og andstyggileg að það er varla hægt að finna yfir það orð.

Sem betur fer er fjöldi fólks í athugasemdakerfinu sem kann henni litlar þakkir fyrir framtakið og lætur hana heyra það. Ég leggst því ekki í langar útlistanir á eintaka atriðum pistils Evu, og spara mér því mörg stóryrðin. Reyndar er það að einhverju leyti gott að Eva skrifaði þennan pistil, svo ógeðfelldur sem hann er, því hann afhjúpar (enn einu sinni) innræti hennar með þeim hætti að engu fólki með snefil af sómatilfinningu er stætt á því að fylgja henni að málum.

Eitt skyldu þó lesendur Kvennablaðsins vita. Steinunn Ólína ritstjóri handvaldi Evu Hauksdóttir til að skrifa fyrir sig. Viðhorf hennar koma ritstjóranum ekkert á óvart.