Tek að mér kennslu í reiðistjórnun

Það er líklega til marks um ótrúlega stillingu mína og andlega yfirburði að ég réðst ekki á Kjartan Gunnarsson þegar ég hitti hann í dag. Áður hafði ég haft færi á Geir Haarde* en gerði honum heldur engan miska.

Ég velti því reyndar fyrir mér í dag hvort ég ætti að segja eitthvað — ja eða öskra — sem lýsti áliti mínu á þessum forherta fyrrum framkvæmdastjóra Sjálfstæðisflokksins, einkavini Davíðs og stjórnarmanni í Landsbankanum á tímum Icesave-útrásarinnar, hvort ég ætti að stíga „óvart“ á ristina á honum (en það hefði ekki verið nógu mikið kikk nema á pinnahælum), hrækja á hann eða sparka í hann.

Ekkert af þessum hugleiðingum varð hann var við þar sem hann vappaði um bensínstöðina meðan ég beið eftir að borga, hann næstur á eftir mér. Þegar ég kom út stakk ég reyndar uppá því við bensínafgreiðslumanninn sem var að dæla á bíl Kjartans að hann setti sykur í tankinn hjá honum.

Svona hef ég ótrúlega stjórn á mér.** Alveg sjálf.

___
* Geir hafði ég innan seilingar á síðasta ári, áður en hann lét sig hverfa af landi brott og þóttist vera að leita sér lækninga erlendis. (Merkilegt að heilbrigðiskerfið sem hann hefur unnið markvisst að því að fjársvelta skuli ekki hafa dugað honum, en sannleikurinn er líklega sá að hann var ekkert veikur, bara gunga og aumingi). Ég sá líka formann Frjálshyggjufélagsins í matvörubúð og gerði honum engan miska heldur.

** Reyndar finnst mér ég helvítis gunga og dáist að fólkinu sem lét svívirðingar og lauslega hluti dynja yfir Hannes Hólmstein í dag. Svona á að gera þetta!