„Ég myndi vita ef þær væru ekki að þessu ánægjunnar vegna“

Karlmenn virðast halda að þeir geti þekkt úr konur sem eru neyddar til (engin kona gerir það algerlega að fúsum og frjálsum vilja og hér á ég því ekki aðeins við konur í mansali en auðvitað þær líka - meira um það seinna) að leika í klámmynd, stunda nektardans eða vændi. Þær hljóti að líta öðruvísi út, vera öðruvísi á svipinn eða eitthvað. Verða þær að vera með glóðarauga, skítugar og grátandi og biðjandi góða manninn um að bjarga sér til að karlmenn átti sig á að þær eru ekki glaðar og graðar að græða peninga?

Einn kunningi minn þvertók fyrir að konurnar á strippstöðunum væru þar nema af ánægjunni einni saman og benti á, því til sönnunnar, að þær væru fallegar með flottan skrokk. Það bendir auðvitað til mikillar hamingju, eða hvað? (Kannski ruglaðist hann því konur eru svo ægilega óhamingjusamar og öfundsjúkar ef þær eru ekki fallegar og fullkomnar í laginu? Og því hljóti allar fallegar vel vaxnar konur að vera happí? – Og auðvitað mest gaman að fá að sýna þessa óumdeilanlegu fegurð?!) Annar fullvissaði mig þegar hann sá ógeðssvipinn á mér, eftir að hafa sagt frá ítrekuðum viðskiptum sínum við vændiskonur í Hamborg á sjómennskuárum sínum, að þær hefðu auðvitað allar verið fallegar! - Úff, hvað ég varð fegin. Hefði alveg farið með mig ef hann hefði keypt kynlíf af ófríðum konum!