Kynferðisbrotakafli hegningarlaganna

Hvað eiga vændi og nauðganir á konum og börnum sameiginlegt? Í fyrsta lagi að þetta flokkast saman sem kynferðisbrot samkvæmt hegningarlögum. Í öðru lagi er í öllum tilvikum karlmaður að notfæra sér aldursmun, valdamun, neyð og aðstæður þeirra sem hann brýtur gegn með því að nota kynfæri sín sem vopn.

Nú er alþingi búið að leyfa vændi. Karlar mega kaupa vændi en þriðji aðili (melludólgur) má ekki hagnast á því, né heldur má auglýsa vændi. Það verður aldrei hægt að sanna að þriðji aðili hagnist á vændinu (alltaf hægt að segja að bara sé verið að dekka kostnað við að leyfa konum við að stunda vændi) og auglýsingabannið er bara hlægilegt, sjáið bara hvernig áfengi er auglýst þó það sé bannað (og hvað verður langt í að frjálshyggjumenn fara að berjast gegn auglýsingabanninu?). En helvítis frjálshyggjumennirnir á þingi, með Bjarna Benediktsson erfðaprins Engeyjarættarinnar í broddi fylkingar (ég neitaði að kaupa Krónikuna með hann á forsíðu) sáu til þess að íslenskir karlmenn þurfa ekki einu sinni að réttlæta skoðanir sínar á konum lengur, þeim er leyfilegt með lögum að fá útrás fyrir fyrirlitningu sína og skeina sig á þeim að vild.

Og þessu tróðu helvítis frjálshyggjuaumingjarnir í gegn með því loksins að fallast á margra ára baráttumál Ágústs Ólafs Ágústssonar um að barnaníðingar geti verið sóttir til saka hvenær sem er, en framað því fannst frjálshyggjufávitunum að barnaníðingar ættu að sleppa ef barnið hafði ekki kært þá innan einhvers tíma – en eins og öll vita þá tekur oft mörg ár fyrir börn að telja í sig kjark til að segja frá glæpnum sem hefur verið framinn á þeim, og mörg tala ekki um það fyrr en fullorðinsaldri er náð. Nú eiga þessi fórnarlömb loks rétt á að kæra og það er frábært.

Þegar ríkisstjórnin fellur í vor verða helvítis frálshyggjudrullusokkarnir í minnihluta á þingi og þá er hægt að breyta 206. grein hegningarlaganna á þann veg að samræmist sænsku leiðinni, og verði þá hægt að lögsækja helvítis kvenhatarana sem halda að konur séu einnota umbúðir sem hægt er að grípa með sér og fleygja að lokinni notkun.